Twee jaar geleden dook in Wuhan het Sars-Cov-2 virus op. Het overspoelde in een mum van tijd de wereld. Half maart 2020 besliste de Belgische regering om een lockdown af te kondigen. Een begrip dat tot kort daarvoor letterlijk onvoorstelbaar was. In landen over de hele wereld werd een noodtoestand afgekondigd die overheden ongeziene slagkracht gaf om ingrijpende beslissingen te nemen. Zonder daarbij de geijkte democratische procedures te moeten volgen. Het onbekende virus en de angstaanjagende beelden die de wereld rondgingen, hielden hele bevolkingen aan het scherm gekluisterd, terwijl nieuwsuitzendingen zich beperkten tot één item: het nieuwe coronavirus en de daaraan gerelateerde cijfers, statistieken en beslissingen. Angst regeerde het land en beslissingen moesten worden genomen onder grote druk en onzekerheid. Dat het gevoerd beleid er een was van vallen en opstaan is in die omstandigheden volledig te begrijpen. Maar de onbekendheid van het virus maakte plaats voor een nooit geziene hoeveelheid wetenschappelijke publicaties – we naderen de 1 miljoen peer reviewed papers . Merkwaardig genoeg ontbreekt nu een grondige reflectie van het gevoerde beleid van de afgelopen twee jaar

Two years ago, the Sars-Cov-2 virus surfaced in Wuhan. It engulfed the world in no time. In mid-March 2020, the Belgian government decided to declare a lockdown. A concept that was literally unimaginable until recently. In countries all over the world a state of emergency was declared that gave governments unprecedented power to take far-reaching decisions. Without having to follow the usual democratic procedures. The unknown virus and the terrifying images that circulated around the world kept entire populations glued to the screen, while news broadcasts were limited to one item: the new coronavirus and the related figures, statistics and decisions. Fear ruled the country and decisions had to be made under great pressure and uncertainty. That the policy pursued was one of trial and error is entirely understandable in these circumstances. But the obscurity of the virus gave way to an unprecedented number of scientific publications - we are approaching 1 million peer reviewed papers. Strangely enough, a thorough reflection of the policies pursued over the past two years is now missing.