• COVID-19
• Research softwareclose
• Other research productsclose
• 2019-2023close
• TR close
• Turkish close
• COVID-19 close

2019 yılının sonlarına doğru ortaya çıkan ve tüm dünyada pandemiye sebep olan yeni koronavirüs hastalığı (COVID-19), 2020 yılında tüm dünyada milyonlarca insanı enfekte etmiştir. Günümüzde COVID-19 ile ilgili çalışmalar giderek artmakta ve her geçen gün bilgiler değişmektedir. Bizim de bu çalışmadaki amacımız COVID-19 tanısı ile hastanede yatan hastaların yatış süresine etki eden faktörlerin incelenmesidir. Çalışmaya Mart 2020 ve Haziran 2020 tarihleri arasında hastanemiz enfeksiyon hastalıkları servisinde yatan 102 hasta dahil edildi. Hastaların yaşı ve cinsiyeti, komorbid hastalıkları, vital bulguları, yatış esnasındaki lökosit, nötrofil, lenfosit, monosit, hemoglobin (Hb), trombosit (PLT), ortalama trombosit hacmi (MPV), aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT) üre, kreatin, C-reaktif protein (CRP), fibrinojen, laktat dehidrojenaz (LDH), kreatinin, protrombin zamanı (PT), uluslararası normalleştirilmiş oran (INR), procalsitonin (pct), D-dimer, ferritin, troponin, nötrofil/lenfosit oranı (NLR) trombosit-lenfosit oranı (PLR), monosit-lenfosit oranı (MLR) ve MPV-lenfosit oranı (MPVLR) değerleri retrospektif olarak incelendi. COVID-19 PCR ve akciğer tomografilerindeki parankimal tutulumları sınıflandırıldı. Aldıkları antiviral, antibiyotik ve diğer destek tedavileri ve hastanede yatış süreleri kayıt edildi. İstatistiksel analiz için verilerin dağılımı Kolmogorov-Simirnov testi ile incelendi. İstatistiksel analizler SPSS v.22 paket programı ile yapıldı, anlamlılık düzeyi 0,05 olarak dikkate alındı. Çalışmamızda 51 erkek ve 51 kadın toplam 102 hasta değerlendirildi. Hastaların yaş ortalaması 56,51±15,48 yıl olarak bulundu. Ortalama hastane yatış süresi ortalama 7,58±3,35 gündü. DM, HT ve malignitesi olan hastalarda ve favipravir, enoksaparin ve vitamin C desteği alan hastalarda daha uzun hastane yatışı olduğu görüldü. Uzun süre hastane yatışı olan hastalarda ateş, procalsitonin, AST, LDH değerlerinin kısa yatış süresi olan hastalara göre anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptandı. Lenfosit sayısı ve yüzdesi, NLR, monosit sayısı, MPV/lenfosit oranı değerleri ise yedi günden uzun süre yatan hastalarda anlamlı düşük bulundu. iii The new coronavirus disease (COVID-19), which emerged towards the end of 2019 and caused a pandemic all over the world, infected millions of people all over the world in 2020. Nowadays, studies on COVID-19 are increasing and information changes day by day. Our aim in this study is to determine the factors affecting the length of stay of patients hospitalized with the diagnosis of COVID-19. 102 patients hospitalized in our hospital's infection ward between March 2020 and June 2020 were included in the study. Age, gender, comorbid diseases, vital signs, leukocyte, neutrophil, lymphocyte, monocyte, hemoglobin, platelet, mean platelet volume (MPV), aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT) urea, creatine, c-reactive protein (CRP), procalcitonin, d-dimer, fibrinogen, lactate dehydrogenase (LDH), creatinine, prothrombin time (PT), international normalized ratio (INR), procalcitonin (pct), d-dimer, ferritin, troponin, neutrophil / lymphocyte ratio (NLR) platelet-lymphocyte ratio (PLR), monocyte-lymphocyte ratio (MLR) and MPV-lymphocyte ratio values were analyzed retrospectively. Parenchymal involvement in COVID-19 PCR, hospitalization tomography were classified. The antiviral, antibiotic and other supportive treatments they received and the length of their hospital stay were included. For statistical analysis, the distribution of the data was examined using the Kolmogorov-Simirnov test. Statistical analyzes were made with SPSS v.22 package program, the level of significance was taken into account as 0.05. 51 male and 51 female patients were evaluated in our study. The mean age of the patients was 56.51 ± 15.48 years. Average hospital stay was 7.58 ± 3.35 days. The patients were evaluated as longer and shorter hospitalizations than five days, and longer and shorter hospitalizations than seven days. Longer hospital stays were observed in patients with DM, HT, malignancy and those receiving favipravir, enoxaparin and vitamin C supplements. Fever, procalcitonin, AST and LDH values iv were found to be significantly higher in patients who were hospitalized for a long time compared to patients with a short hospitalization period. Lymphocyte count and percentage, neutrophil-lymphocyte ratio, monocyte count, mean platelet volume (MPV) lymphocyte ratio values were found to be significantly lower in long hospitalized patients.

Yeni tip koronavirüs salgını her yaştan çocuğun psikolojisini etkiledi. Uzmanlar kaygı ve stres kaynaklı olarak çocuklarda uykusuzluk, korkulu rüya, iştahsızlık, huzursuzluk görülebileceğini, pandemi dönemi yaşayan çocukların gelecekte kaygı düzeyleri yüksek bireylere dönüşebileceğini söylüyor.

YÖK ID: 685768 Giriş ve Amaç: Sağlık okuryazarlığı; kişilerin sağlıkla ilgili bilgileri ve teknolojileri anlamalarına ve kullanmalarına izin veren, sağlıkla ilgili konularda sağlık çalışanları ile problemsiz iletişim kurabilmelerini sağlayan ve ayrıca edindikleri tüm bu bilgileri eleştirebilmeye de olanak tanıyan bilgi ve becerilere sahip olmak anlamına gelmektedir. COVID-19'un hızla pandemiye dönüşümü, insanları bu yeni durum hakkında bilgi edinmeye, bu bilgileri uygulamaya ve davranışlarını da bu bilgilere göre değiştirmeye zorlamıştır. Sağlık verilerini anlayamamak paniğe neden olabilir, gerçek bilginin ve doğru bilgi kaynaklarının etkisini azaltabilir. Bu nedenle yüksek seviyedeki sağlık okuryazarlığının, kriz durumları için gerekli olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada sağlık okuryazarlığının; pandemi ortamında COVİD-19 korku düzeyi üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışma 2021 yılının Nisan ayında, hastanemize başvuran 268 yetişkinle yapıldı. Bireylere; Sosyodemografik Veri Toplama Aracıyla beraber TSOY-32 Ölçeği ve COVİD-19 Korkusu Ölçeği uygulandı. Bulgular: Analiz sonuçlarına göre TSOY-32 ölçek puanının 1 birim artmasının COVID-19 Korkusu Ölçek puanında 0,28 birim azalmaya sebep olduğu belirlendi. (P<0.05) TSOY-32 düzeyi yetersiz olan katılımcıların COVID-19 Korkusu Ölçek puanları, TSOY-32 düzeyi sorunlu–sınırlı, yeterli ve mükemmel düzeyde olan katılımcılara göre anlamlı daha yüksektir. (P=0.047, P=0.001, P<0.001). Katılımcılardan COVID-19 hastalığı geçirenlerin sağlık okuryazarlığı düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düşük bulunmuştur (P=0.034). Tartışma-Sonuç: Çalışmamızda TSOY-32 ölçek puanı, ülkemizde pandemi öncesi yapılmış çalışmalara nazaran daha yüksektir. Bu da pandeminin sağlık okuryazarlığı üzerine etkisi olarak düşünülebilir. Sağlık okuryazarlığının, insanların ruh sağlığını korumaya ve yaşam kalitesini artırmaya yardımcı olabileceği düşünülmektedir. Çalışmamızda COVİD-19 hastalığı geçiren kişilerin sağlık okuryazarlığı, geçirmeyen kişilere göre anlamlı olarak düşük çıkmıştır bu da yukarıdaki açıklamayı desteklemektedir. Bu nedenle insanların sağlık okuryazarlığını yükseltmek, korkularını azaltmak ve sağlıklarını arttırmak için stratejik bir yaklaşım olabilir. Ayrıca sağlık okuryazarlığının, mevcut pandemiyi ve gelecekteki potansiyel pandemileri azaltmak ve kontrol altına almak için sosyal sorumluluğun temel bir unsuru olarak görülmesi gereklidir. Introduction and Aim: Health literacy means having the knowledge and skills which allow people to understand and use the health-related information and technologies, enable them to communicate with health workers on health-related issues without any problems, also enable them to criticize all this information they have acquired. The rapid transformation of COVID-19 into a pandemic has forced people to learn about this new situation, apply this information, and change their behavior according to the information they receive. Failure to understand the health data can cause panic and reduce the impact of real information and accurate sources of information. Therefore, we think that a high level of health literacy is necessary for crisis situations. In this study we aimed to investigate the effects of health literacy on the level of fear of COVID-19 in the current pandemic environment. Materials and Methods: The study was conducted with 268 adults who had been admitted to our hospital in April 2021. The TSOY-32 Scale and the COVID-19 Fear Scale were applied to the individuals along with the socio-demographic questionnaire form. Results: According to the results of the analysis, it was determined that 1 unit increase in the TSOY-32 scale score, led to 0.28 unit decrease in the COVID-19 Fear scale score. (P<0.05) The COVID-19 Fear scale scores of the participants with insufficient TSOY-32 level were significantly higher than the participants whose TSOY-32 level was problematic – limited, adequate and excellent. (P=0.047, P=0.001, P<0.001). The health literacy levels of the participants who had COVID-19 disease were found to be statistically significantly lower (P=0.034). Discussion- Conclusion: In our study, the scale score of TSOY-32 was higher than the studies conducted before the pandemic started in our country. This can be considered as the impact of the pandemic on health literacy. It is thought that health literacy can help protect people's mental health and improve their quality of life. In our study, the health literacy of people who had COVID-19 disease was found to be significantly lower than those who did not, which supports the explanation above. Therefore, it can be a strategic approach to increase health literacy, reduce fear, and improve their health. In addition to that, health literacy needs to be seen as an essential element of social responsibility to reduce and contain the current pandemic and potential future pandemics.

ÜNiVERSiTEMiZiN GiRiŞLERiNDE HES KODU DENETiMi İlgili Kamu Kurumlarımızın aldığı kararlar doğrultusunda kampüs girişlerinde yapılacak HES kodu denetimleri hız ve pratiklik sağlamak amacıyla personel ve öğrenci kimlik kartları kullanılarak gerçekleştirilecektir. Aşı olmak veya covid-19 geçirmiş olmak veya 48 saati geçmeyen Covid 19 PCR negatif sonucu olmak kampüs girişi için sağlanması gereken şartlar arasındadır. Bu amaçla PERSİS sisteminde “KİŞİSEL” menüsünün altında bulunan “BİLGİLERİM” sekmesine HES kodu eklenecektir.

Araştırmalar COVID-19 pandemisinin toplumda, özellikle sağlık çalışanlarında olumsuz ruh sağlığı sonuçlarına yol açtığını göstermektedir. Salgının yetişkinler üzerindeki etkisine ilişkin çok sayıda araştırma mevcut olmakla birlikte, çocuklar özellikle; sağlık sektörü çalışanlarının çocuklarına olan etkileri hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışmada salgın COVID-19 pandemisi sürecinde sağlık çalışanlarının çocuklarında salgının ruh sağlığı ve uyku sorunları üzerine etkilerini araştırmak ve ebeveynlerdeki sağlık anksiyetesiyle ilişkisini belirlemek amaçlanmıştır. Araştırma örneklemi, Türkiye sınırları içinde yaşayan sağlık çalışanları ve onların arasındaki çocuklarından oluşmaktadır. Araştırmaya 8-15 yaş arası çocuğu olan 1043 sağlık çalışanı katılmış, çevrimiçi olarak Sosyodemografik Veri Formu ve Sağlık Anksiyetesi Envanteri, Güçler ve Güçlükler Anketi ile Çocuklar için Uyku Bozuklukları Ölçeğini tamamlamışlardır. Sağlık personelleri arasında kadın cinsiyette, hemşirelerde, ruhsal bozukluğu olanlarda, kendisi veya çocuğunda kronik hastalık bulunanlarda, nöbet/vardiya usulü çalışanlarda ve bir süre evden ayrı kalmış olanlarda sağlık anksiyetesi puanı daha yüksek saptanmıştır. Güçler ve Güçlükler Anketi ile genç ebeveynlerin çocuklarında, hemşire çocuklarında, kendisi veya ebeveyninde ruhsal bozukluk olan çocuklarda ve kronik hastalığı olan çocuklarda diğerlerine göre daha yüksek belirti düzeyi saptanmıştır. Ruhsal bozukluk veya kronik hastalık tanısı olan çocuklarda uyku bozukluklarının daha sık olduğu saptanmıştır. Sağlık çalışanının salgın sürecinde bir süre evden ayrı kalmış olması, COVID-19 tanısıyla izlenmiş veya COVID-19 enfeksiyonu geçirdiğini düşünmüş olması ise hem ebeveyndeki yüksek sağlık anksiyetesi düzeyiyle, hem de çocuktaki yüksek belirti düzeyi ve uyku sorunlarıyla ilişkilidir. Araştırmamız salgın döneminde COVID-19’la ilgili psikolojik ve çevresel stresörlerin sağlık çalışanları ve çocukları üzerindeki olası ruhsal etkilerine işaret etmektedir. Salgın döneminde savunmasız gruplar arasında yer aldıkları düşünülen sağlık çalışanları ve çocuklarının ruh sağlığını korumaya yönelik etkili önlemler alınmalıdır. Salgının kısa ve olası uzun vadeli etkilerini önlemek ve/veya hafifletmek için özellikle daha yüksek risk altında olduğu saptanan sağlık çalışanlarının ve çocuklarının pandemi dönemlerinde ruhsal açıdan daha etkin şekilde desteklenmesi ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi yararlı olabilir. Studies show that the COVID-19 pandemic causes negative mental health consequences in society, especially in healthcare workers. Although there are many studies on the effect of the pandemic on adults, there is little information regarding its influence on children, especially on healthcare workers’ children. In this study, it was aimed to investigate the effects of the pandemic on mental health and sleep problems on children of healthcare workers during the epidemic COVID-19 pandemic and to determine its relationship with health anxiety in parents. The research sample consists of healthcare professionals living within the borders of Turkey and their children. 1043 healthcare workers whose children between aged 8-15 participated in the study, and completed the Sociodemographic Data Form and Health Anxiety Inventory, Strengths and Difficulties Questionnaire, and Sleep Disturbance Scale for Children via online form. Health anxiety scores of healthcare workers were found to be higher in the female gender, nurses, those with mental disorders, those with chronic illnesses in themselves or their children, those who worked shift procedures, and those who were away from home for a while. With the strengths and difficulties questionnaire, higher symptom levels were found in children of young parents, children of nurses, children with mental disorders, and children with chronic diseases. Sleep disorders have been found more commonly in children who have mental disorders or chronic diseases. The fact that the healthcare worker was away from home for a while during the pandemic, was followed up with the diagnosis of COVID-19, or thought that he was infected with COVID-19 is related to both the high level of health anxiety in the parent and the high symptom level and sleep problems in the child. Our research points to the possible psychological effects and environmental stressors related to COVID-19 on healthcare workers and their children during the pandemic period. Effective measures should be taken to protect the mental health of healthcare professionals and their children who are thought to be among the vulnerable groups during the pandemic period. To prevent and/or mitigate the short and possible long-term effects of the pandemic, it may be beneficial to support mental health of healthcare workers and their children who are found to be at higher risk during pandemic periods and to improve working conditions.

Bu çalışmanın amacı, okul yöneticilerinin algıladıkları teknostres düzeylerini incelemektir. Tarama modelinde yürütülen bu araştırmanın örneklemini, Denizli İli Pamukkale ve Tavas ilçelerindeki okullarında görev yapan 224 okul yöneticisi oluşturmaktadır. Araştırma için gerekli veriler, “Teknostres Ölçeği” aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin istatistiksel yöntemlerle analiz edilmesi sonucunda yöneticilerin algıladıkları teknostres düzeylerinin orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Hizmetiçi teknoloji eğitiminin yöneticilerin algıladıkları teknostres düzeyinin azalmasında etkili olduğu; okul yöneticilerinin teknostres algılarının yaş, yöneticilik süresi ve mesleki kıdemle de anlamlı bir ilişki içerisinde olduğu görülmüştür. Buna karşın yöneticilerin cinsiyetlerine, eğitim durumlarına, çalışma alanlarına, bağlantılı branşlarına ve çalıştıkları okul kademesine göre ise teknostres algılarının değişmediği tespit edilmiştir.

Dünyada pandemi sonrası feminist hareketler artacak! Dünya genelinde salgın döneminde kadına karşı aile içi şiddetin artış gösterdiğine dikkat çeken Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Uzmanı Elif Şahin, “Özellikle gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerde salgının olumsuz etkileri, kadınların hali hazırda deneyimledikleri sosyoekonomik istikrarsızlık ve cinsiyet eşitsizliği üzerinden kendini göstermeye başladı. Salgından sonra feminist hareketin sesi daha gür çıkacak” dedi. Dünyanın Covid-19’un yarattığı krizin ekonomik sonuçlarıyla yüzleşmeye başladığını belirten konuşan İstanbul Gelişim Üniversitesi’nden Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Uzmanı Elif Şahin, “Salgının toplumsal cinsiyete bağlı ayrımcılık ve şiddet açısından yaratacağı sonuçlar da tartışılmaya başlandı. Özellikle Arap dünyasında kadınların iş gücüne katılımındaki düşüş feminist hareketin kriz döneminde sesini yükseltmesi için önemli bir fırsat olarak görülüyor” diye konuştu. Haberin devamı için www.gelisim.edu.tr’yi ziyaret edebilirsiniz.

Işık Üniversitesi öğretim görevlileri tarafından Covid-19 Pandemisi'nin ele alındığı yazı dizisi serisinin "İzleme Deneyiminin Yarınına Dair" konu başlıklı yayınıdır. Sosyal izolasyonun ve evde kalmanın, alışkanlıklarımızı hem değiştirmekte hem de geliştirmekte olduğunu deneyimlediğimiz zamanlardan geçmekteyiz. Bu durumun yansımalarının, birçok farklı disiplinin konusu olduğu biliniyor. Bunlardan bir tanesi de izleme alışkanlıklarımızın uğradığı değişimin daha da görünür hale gelmesi diyebiliriz.

Bu sayıda: Pandemi Sonrası Zaman Sayfa 02 "Sağlıklı Beslen, Sağlıkla Kal" Beslenme Ve Diyetetik Bölümü Hocaları İle Röportaj Sayfa 03 Öğrencilerin Gözünden Pandemi Döneminde Mesleki Uygulama Deneyimleri Sayfa 04 Covid-19 Salgınında Uygulanan Sosyal İzolasyonun Fiziksel Aktivite ve Yaşam Kalitesi Üzerindeki Etkisi Sayfa 05 Sağlık ve Teknoloji Köşesi Sayfa 06 "Dil ve Konuşma Terapisi ve Odyoloji Bölümü Meslek Tanıtımı" Semineri Zoom Üzerinden Gerçekleştirildi Sayfa 07

Background: Celiac disease is an enteropathy that occurs as a result of the consumption of gluten-containing foods in individuals with a genetic predisposition, and its treatment is a lifelong gluten-free diet. Due to COVID-19, a global pandemic was declared by WHO on March 11, 2020, and as a result, curfews were applied in our country. Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of restrictive measures applied during the COVID-19 pandemic on children's adherence to the gluten-free diet. Method: The research was carried out in Ege University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition. Fifty patients between the ages of 2 and 18 who were diagnosed with celiac disease and followed a gluten-free diet for at least 2 years were included in the study. Demographic data of the cases, body weight, height, body mass index values and standard deviation scores, tTG-IgA levels before and during the pandemic were recorded from the outpatient follow-up files and the hospital data system. Patients with serologically tTG-IgA levels above 20 U/ml were considered to have dietary compliance problems. A questionnaire was prepared verbally questioning the patients' compliance with the gluten-free diet and the factors that may affect it during the pandemic period. This questionnaire was filled in face to face during the outpatient follow-ups and with telephone interviews. Results: In our study, 31 (62%) of 50 celiac patients were female and 19 (38%) were male. The mean age at diagnosis is 11,93 ± 4,06 years. The three most common complaints at the time of diagnosis were growth retardation (56%), abdominal pain (46%), and diarrhea (36%). When our patients were evaluated anthropometrically before and after the pandemic; A statistically significant increase was found in body weight SDSs (p=0.006). A significant increase was found in height SDSs (p=0.01). There was an increase in BMI SDSs, but it was not statistically significant (p>0.05). While 64% of patients had negative tTG-IgA antibodies before the pandemic, this rate decreased to 56% during the pandemic, but no statistically significant difference was found (p=0.07). When dietary compliance was questioned verbally, 49 patients in our sample reported that they adhered to the diet before and after the pandemic. When the degree of adherence to the diet was questioned, 37 patients stated that they always adhered to the diet before and after the pandemic. When the tTG-IgA levels of these patients were compared before and after the pandemic, it was observed that there was an increase in antibody levels, but no statistically significant difference was found. This showed that the patient's statement was unreliable. When the frequency of eating out was questioned, a statistically significant decrease was observed during the pandemic compared to the pre-pandemic period (p=0.001). There was a decrease in the monthly income of the families during the pandemic, which was statistically significant (p=0.04). Before and during the pandemic, 45 patients stated that they had difficulty in supplying gluten-free food. While the most common reasons for this difficulty before the pandemic were that gluten-free products were expensive and not available in every market, the concern of being infected with COVID-19 and curfew were added to these during the pandemic. Conclusion: During the pandemic, there was an increase in the body weight and height SDS of the patients. This increase does not support the serological response. This suggests that the occurrence of inflammation and intestinal damage requires longer follow-up, and the time between pre-pandemic and pre-pandemic control examinations may be insufficient. Giriş: Çölyak hastalığı, genetik yatkınlığı olan bireylerde glüten içeren yiyeceklerin tüketilmesi sonucu ortaya çıkan bir enteropatidir ve tedavisi ömür boyu sürecek glütensiz diyettir. COVID-19 nedeniyle 11 Mart 2020’de DSÖ tarafından küresel pandemi ilan edilmiştir ve bunun sonucunda ülkemizde sokağa çıkma kısıtlamaları uygulanmıştır. Amaç: Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemisi sırasında uygulanan kısıtlayıcı önlemlerin çocukların glütensiz diyete uyumları üzerine etkilerinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Araştırma Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik Gastroenteroloji, Hepatoloji ve Beslenme Bilim Dalında yapıldı. Çölyak hastalığı tanısı almış ve en az 2 yıl süreyle glütensiz diyet uygulayan 2-18 yaş aralığındaki 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların demografik verileri, pandemi öncesindeki ve pandemi sırasındaki vücut ağırlığı, boy, vücut kitle indeksi değerleri ve standart deviasyon skorları, tTG-IgA düzeyleri poliklinik izlem dosyalarından ve hastane veri sisteminden kaydedildi. Serolojik olarak tTG-IgA düzeyi 20 U/ml’nin üstünde olan hastaların diyete uyum sorunu olduğu kabul edildi. Hastaların glütensiz diyete uyumunu ve pandemi döneminde buna etki edebilecek faktörleri sözel olarak sorgulayan bir anket düzenlendi. Bu anket formu hastaların poliklinik izlemlerinde yüz yüze ve telefon görüşmesiyle dolduruldu. Bulgular: Çalışmamızda 50 çölyaklı olgunun 31’si (%62) kız, 19’i (%38) erkek idi. Ortalama yaşı 11,93 ± 4,06 yıldır. Tanı anındaki en sık üç yakınma büyüme geriliği (%56), karın ağrısı (%46), ishal (%36) idi. Hastalarımız antropometrik olarak pandemi öncesi ve sonrası değerlendirildiğinde; vücut ağırlığı SDS’lerinde istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (p=0,006). Boy SDS’lerinde anlamlı artış bulundu (p=0,01). VKİ SDS’lerinde artış olduğu görüldü fakat istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05). Pandemi öncesi %64 hastanın tTG-IgA antikoru negatifken bu oran pandemi sırasında %56’ya düşmüştü, ancak istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,07). Diyete uyum sözel olarak sorgulandığında örneklemimizdeki 49 hasta pandemiden önce ve sonra diyete uyduğunu bildirdi. Diyete uyum derecesi sorgulandığında 37 hasta pandemiden önce ve sonra diyete daima uyduğunu belirtti. Bu hastaların pandemi öncesi ve sonrası tTG-IgA düzeyleri kıyaslandığında antikor düzeylerinde artış olduğu görüldü fakat istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Bu da hastaların beyanının güvenilir olmadığını gösterdi. Dışarıda yemek yeme sıklığı sorgulandığında pandemi sırasında, pandemi öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma görüldü (p=0,001). Pandemi süresince ailelerin aylık gelirinde düşüş görüldü, istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,04). Pandemi öncesi ve pandemi sırasında 45 hasta glütensiz gıdayı tedarik etmekte zorlandığını belirtti. Pandemiden önce bu zorlanmanın en sık nedenleri glütensiz ürünlerin pahalı olması ve her markette bulunmaması iken, pandemi süresince bunlara COVID-19 ile enfekte olma endişesi ve sokağa çıkma yasağı da eklendi. Sonuç: Pandemi süresince hastaların vücut ağırlığı ve boy SDS’lerinde artış olmuştur. Bu artışı serolojik yanıt desteklememektedir. Bu durum inflamasyon ve bağırsaktaki hasarın ortaya çıkmasının daha uzun takip gerektirdiğini hastaların pandemi öncesi ve pandemi sırasındaki kontrol muayeneleri arasındaki sürenin yetersiz olabileceğini düşündürmektedir.