• COVID-19
• Publicationsclose
• Research dataclose
• Other research productsclose
• 2014-2023close
• Open Access close
• Turkish close
• Ege University Institutional Repository close
• COVID-19 close

COVID-19 pandemisi bireylerde ve toplumda önemliölçüde psikososyal strese neden olmaktadır. Yaşanılansosyal izolasyon süreçleri, koronavirüslerin nörotrofikpotansiyeli ve enflamatuar süreçler nedeniyle de pandemi ortamında psikotik belirtilerin ortaya çıkmasında vealevlenmesinde artış olabileceği düşünülmektedir. Aynızamanda pandemi ortamı psikoz açısından koruyucuetkenlerin (sosyal destek ağı, toplum ruh sağlığıuygulamaları, fiziksel aktivite) kısıtlanmasına nedenolmaktadır. Bununla birlikte bulaş riski psikotik belirtileryaşayan bireylerin başvurularını azaltmaktadır. Bu durummevcut problemin yeterince tespit edilememesine,psikozun kalıcılaşması, daha ağır seyretmesi ve dahafazla yıkıcı etkisinin olması ile sonuçlanabilir. Yakındönemde yaşanan koronavirüs salgınlarında (SARS CoV1 ve MERS CoV) virüse maruz kalan kişilerde psikotikbelirtilerin görüldüğü bildirilmiştir. Salgınlarla ilişkili uzundönemli yeti yetimi nedenleri arasında ruhsal bozukluklarönemli bir yer kaplamaktadır. Bu yazıda COVİD-19 pandemisinde bildirilen psikotik belirtiler ile ilgili bilimselkaynaklarda yer alan kısıtlı veri gözden geçirilecektir.Ayrıca pandemi ortamındaki psikososyal stres, koronavirüsler ve psikotik belirtiler arasındaki olası ilişkiler,konu üzerine yapılmış araştırmalardan edinilen verilerışığında tartışılacaktır.

İlk kez Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkarak pek çok kişinin ölümüne neden olan Covid-19, tüm endüstrilerde olduğu gibi spor endüstrisi içerisindeki yapıların da değişmesine neden olmuştur. Bu dönemde spor organizasyonları, taraftarlarıyla iletişimde kalabilmek için sosyal medya araçlarını etkin bir şekilde kullanmaya çalışmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Türkiye Futbol Federasyonu Süper Ligi'ndeen çok takip edilen kulüplerin ve taraftarlarının Twitter'daki Covid-19 ile ilgili paylaşımlarını analiz etmektir. Çalışmada Covid-19 ile ilgili toplam 2.971 hashtag analiz edilmiştir. Ayrıca taraftarın ve futbol kulüplerinin Covid-19 ile ilgili tweetlerine ilişkin paylaşım sayıları ve yüzdeleri de analizlere dahil edilmiştir. Bu sayede hem taraftarın hem de futbol kulüplerinin Covid-19 ile ilgili Twitter paylaşımlarının içerikleri belirlenmiştir. Çalışma yöntemi olarak netnografi yöntemi kullanılmıştır. Taraftarların Twitter’da gerçekleştirdikleri hashtagler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, Fenerbahçe SK ve taraftarları Covid-19 salgınına ilişkin en fazla içerik üreten (%80,46) futbol kulübüdür. En fazla hashtag üreten taraftarların, Galatasaray SK taraftarları olmasına rağmen salgın ile ilgili en az içeriği olan kulüp Galatasaray SK’dir (%16,5). Sonuç olarak, Covid-19 salgını ilk döneminde futbol taraftarlarının Twitter’da, Covid-19 salgını konusunda benzer hashtagler üreterek ortak bir kültürde birleştikleri görülürken, futbol kulüplerinin salgına ilişkin içeriklere taraftar gruplarına kıyasla daha az oranda yer verdikleri görülmektedir.

Dünya Sağlık Örgütü tarafından 11 Mart 2020 tarihinde “küresel salgın” olarak ilan edilen Yeni Koronavirüs Hastalığı (COVID-19) küresel ölçekte turizm faaliyetlerini durma noktasına getirmiştir ve konaklama sektörü salgının en çok etkilediği alanlardan biri olmuştur. Bu süreçte, farklı motivasyonlarla sahip olunan, genellikle rekreatif amaçlarla ve yılın belirli dönemlerinde kullanılan ikinci konutların fonksiyonlarında ve anlamlarında bir değişim gözlenmiştir. Konuya giriş niteliğindeki bu çalışmada, salgın sürecinde ortaya çıkan bu değişimi Türkiye özelinde anlamak, olgunun mevcut ve muhtemel etkileri üzerinden bir değerlendirme yaparak sonraki çalışmalara bir zemin hazırlamak amaçlanmıştır. Bu kapsamda Türkiye’de resmi kurumlar tarafından salgını önlemek amacıyla getirilen kısıtlamalar, konuyla ilgili basın haberleri ve yerel yöneticilerin açıklamaları değerlendirilerek yorumlanmıştır. Türkiye’de salgının ortaya çıktığı ve yayılma hızının yüksek olduğu ilk dönemde ikinci konutlar; daha korunaklı, izole ve insanlar arası etkileşimin daha az olacağı düşüncesiyle bir “kaçış mekânı” olarak görülmüş ve birçok insanın riskli olarak gördüğü şehir merkezlerinden kıyılardaki, kırsal alanlardaki ve yaylalardaki ikinci konutlara gitmesiyle sonuçlanmıştır. Bu durum salgının farklı mekânlara yayılma riskini ve yeni önlemleri beraberinde getirmiştir. Normalleşme sürecinin ilk adımlarının atıldığı ve kısıtlamaların kısmen hafifletildiği yeni dönemde ise özellikle iç turizmde yaz tatiline yönelik planlar yeniden başlamıştır. Ancak hastalığın henüz tamamen bitmemiş olması ve virüsün yayılımının yeniden hızlanması riski sebebiyle, “sıfır temas” konseptli ikinci konutlar izole tatil yapmak isteyen tüketicilerin yoğun ilgisiyle karşılaşmıştır. Bu talep hem kiralık hem de satılık ikinci konutlarda ciddi fiyat artışlarını da beraberinde getirmiştir. The novel coronavirus disease (COVID-19), which was declared as pandemic by the World Health Organization on 11 March 2020, has brought tourism activities to a halt on a global scale and accommodation sector has been one of the most affected areas of the pandemic. Within this period, a change has been observed in the functions and meanings of the second homes, which are generally used for recreational purposes and at limited times of the year. in this study, we aimed to understand this phenomenon in Turkey and to prepare a ground for the next studies by making an evaluation over its current and possible effects. in this context, offical restriction, the news in the press and the statements of local administrators in Turkey were evaluated. Second homes were seen as an escape place for people who want to be isolated and avoid disease in the early period of the COVID-19 pandemic in Turkey, which resulted in human mobility from city centers to the second homes in coastal, rural and mountain areas. This situation brought the risk of spreading the virus to different places and new measures have been taken. Plans for summer holidays, especially in domestic tourism, have started again with the easing of the restrictions in Turkey. However, due to the fact that the pandemic has not completely finished yet and the risk of the virus spreading again still prevails, the second homes presented as “zero contact” have received intense interest from consumers who want to have an isolated holiday. This demand brought serious price increases in second homes for both rent and sale in Turkey.

Background: Celiac disease is an enteropathy that occurs as a result of the consumption of gluten-containing foods in individuals with a genetic predisposition, and its treatment is a lifelong gluten-free diet. Due to COVID-19, a global pandemic was declared by WHO on March 11, 2020, and as a result, curfews were applied in our country. Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of restrictive measures applied during the COVID-19 pandemic on children's adherence to the gluten-free diet. Method: The research was carried out in Ege University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition. Fifty patients between the ages of 2 and 18 who were diagnosed with celiac disease and followed a gluten-free diet for at least 2 years were included in the study. Demographic data of the cases, body weight, height, body mass index values and standard deviation scores, tTG-IgA levels before and during the pandemic were recorded from the outpatient follow-up files and the hospital data system. Patients with serologically tTG-IgA levels above 20 U/ml were considered to have dietary compliance problems. A questionnaire was prepared verbally questioning the patients' compliance with the gluten-free diet and the factors that may affect it during the pandemic period. This questionnaire was filled in face to face during the outpatient follow-ups and with telephone interviews. Results: In our study, 31 (62%) of 50 celiac patients were female and 19 (38%) were male. The mean age at diagnosis is 11,93 ± 4,06 years. The three most common complaints at the time of diagnosis were growth retardation (56%), abdominal pain (46%), and diarrhea (36%). When our patients were evaluated anthropometrically before and after the pandemic; A statistically significant increase was found in body weight SDSs (p=0.006). A significant increase was found in height SDSs (p=0.01). There was an increase in BMI SDSs, but it was not statistically significant (p>0.05). While 64% of patients had negative tTG-IgA antibodies before the pandemic, this rate decreased to 56% during the pandemic, but no statistically significant difference was found (p=0.07). When dietary compliance was questioned verbally, 49 patients in our sample reported that they adhered to the diet before and after the pandemic. When the degree of adherence to the diet was questioned, 37 patients stated that they always adhered to the diet before and after the pandemic. When the tTG-IgA levels of these patients were compared before and after the pandemic, it was observed that there was an increase in antibody levels, but no statistically significant difference was found. This showed that the patient's statement was unreliable. When the frequency of eating out was questioned, a statistically significant decrease was observed during the pandemic compared to the pre-pandemic period (p=0.001). There was a decrease in the monthly income of the families during the pandemic, which was statistically significant (p=0.04). Before and during the pandemic, 45 patients stated that they had difficulty in supplying gluten-free food. While the most common reasons for this difficulty before the pandemic were that gluten-free products were expensive and not available in every market, the concern of being infected with COVID-19 and curfew were added to these during the pandemic. Conclusion: During the pandemic, there was an increase in the body weight and height SDS of the patients. This increase does not support the serological response. This suggests that the occurrence of inflammation and intestinal damage requires longer follow-up, and the time between pre-pandemic and pre-pandemic control examinations may be insufficient. Giriş: Çölyak hastalığı, genetik yatkınlığı olan bireylerde glüten içeren yiyeceklerin tüketilmesi sonucu ortaya çıkan bir enteropatidir ve tedavisi ömür boyu sürecek glütensiz diyettir. COVID-19 nedeniyle 11 Mart 2020’de DSÖ tarafından küresel pandemi ilan edilmiştir ve bunun sonucunda ülkemizde sokağa çıkma kısıtlamaları uygulanmıştır. Amaç: Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemisi sırasında uygulanan kısıtlayıcı önlemlerin çocukların glütensiz diyete uyumları üzerine etkilerinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Araştırma Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik Gastroenteroloji, Hepatoloji ve Beslenme Bilim Dalında yapıldı. Çölyak hastalığı tanısı almış ve en az 2 yıl süreyle glütensiz diyet uygulayan 2-18 yaş aralığındaki 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların demografik verileri, pandemi öncesindeki ve pandemi sırasındaki vücut ağırlığı, boy, vücut kitle indeksi değerleri ve standart deviasyon skorları, tTG-IgA düzeyleri poliklinik izlem dosyalarından ve hastane veri sisteminden kaydedildi. Serolojik olarak tTG-IgA düzeyi 20 U/ml’nin üstünde olan hastaların diyete uyum sorunu olduğu kabul edildi. Hastaların glütensiz diyete uyumunu ve pandemi döneminde buna etki edebilecek faktörleri sözel olarak sorgulayan bir anket düzenlendi. Bu anket formu hastaların poliklinik izlemlerinde yüz yüze ve telefon görüşmesiyle dolduruldu. Bulgular: Çalışmamızda 50 çölyaklı olgunun 31’si (%62) kız, 19’i (%38) erkek idi. Ortalama yaşı 11,93 ± 4,06 yıldır. Tanı anındaki en sık üç yakınma büyüme geriliği (%56), karın ağrısı (%46), ishal (%36) idi. Hastalarımız antropometrik olarak pandemi öncesi ve sonrası değerlendirildiğinde; vücut ağırlığı SDS’lerinde istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (p=0,006). Boy SDS’lerinde anlamlı artış bulundu (p=0,01). VKİ SDS’lerinde artış olduğu görüldü fakat istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05). Pandemi öncesi %64 hastanın tTG-IgA antikoru negatifken bu oran pandemi sırasında %56’ya düşmüştü, ancak istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,07). Diyete uyum sözel olarak sorgulandığında örneklemimizdeki 49 hasta pandemiden önce ve sonra diyete uyduğunu bildirdi. Diyete uyum derecesi sorgulandığında 37 hasta pandemiden önce ve sonra diyete daima uyduğunu belirtti. Bu hastaların pandemi öncesi ve sonrası tTG-IgA düzeyleri kıyaslandığında antikor düzeylerinde artış olduğu görüldü fakat istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Bu da hastaların beyanının güvenilir olmadığını gösterdi. Dışarıda yemek yeme sıklığı sorgulandığında pandemi sırasında, pandemi öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma görüldü (p=0,001). Pandemi süresince ailelerin aylık gelirinde düşüş görüldü, istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,04). Pandemi öncesi ve pandemi sırasında 45 hasta glütensiz gıdayı tedarik etmekte zorlandığını belirtti. Pandemiden önce bu zorlanmanın en sık nedenleri glütensiz ürünlerin pahalı olması ve her markette bulunmaması iken, pandemi süresince bunlara COVID-19 ile enfekte olma endişesi ve sokağa çıkma yasağı da eklendi. Sonuç: Pandemi süresince hastaların vücut ağırlığı ve boy SDS’lerinde artış olmuştur. Bu artışı serolojik yanıt desteklememektedir. Bu durum inflamasyon ve bağırsaktaki hasarın ortaya çıkmasının daha uzun takip gerektirdiğini hastaların pandemi öncesi ve pandemi sırasındaki kontrol muayeneleri arasındaki sürenin yetersiz olabileceğini düşündürmektedir.

Chicken coronavirus is responsible for infectious bronchitis virus (IBV) in chickens, a highly contagious acute viral respiratory disease. SARS-CoV-2 comes from the same family as the IBV and has many common characteristics. Therefore, antiviral effect studies with safer and accessible zoonotic IBV human lung infection model have critique potential for SARS-CoV-2 infection and cytokine storm modeling. In this study, the antiviral activity potential of Cistus creticus extract, commonly known as rock rose investigated. Recent mesenchymal stem cell (MSC) studies claimed MSC's are promising candidates for clinical treatment of inflammatory reactions as an immunological regulator during acute viral infection. Lung tissue infection model created by IBV infected alveolar bronchoalveolar carcinoma and epithelial cell line (CRL-5807) and THP-1 monocyte cells differentiated into M0 macrophages. Antiviral activity of C. creticus extract added triple co-culture supernatant virus titers calculated by using Tissue Culture Infectious Dose 50% (TCID50) method. Results of TCID50 showed promising antiviral potential against IBV infection. Also anti-inflammatory and antiviral activity of dental pulp MSCs and C. creticus extract combinations (concentrations of 10 μg/ml, 1 μg/ml ve 0,1 μg/ml ) determined by the production of pro-inflammatory cytokine IL-1β levels. ELISA results of supernatants collected from triple co-culture dental pulp MSCs added groups and C. creticus extract-dental pulp MSC combination added groups showed lower IL-1β cytokine levels (P ≤ 0.01) when IL-6 and TNF-α cytokine levels increased. Enfeksiyöz bronşitis virüsü (IBV), kanatlı hayvanlar arasında oldukça fazla bulaşıcılığa sahip bir akut viral solunum yolu hastalığı olan enfeksiyöz bronşitten sorumludur. SARS-CoV-2, IBV ile aynı virüs ailesinden gelmektedir ve iki virüs arasında birçok ortak özellik bulunmaktadır. Bu nedenle, zoonotik IBV modeli ile antiviral ajan çalışmaları SARS-CoV-2 enfeksiyonu sitokin fırtına modelleri için kritik potansiyele sahiptir. Halk arasında laden gülü olarak da bilinen Cistus creticus türlerinin antiviral etkinliğinin olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada, C. creticus ekstraktının antiviral potansiyeli araştırılmış ve IBV'ye karşı antiviral özellik gösterdiği belirlenmiştir. Mezenkimal kök hücrelerin (MKH) anti-enflamatuar etkisinden dolayı klinik tedaviler için umut verici bir adaydır. IBV ile enfekte bronkoalveoler karsinom hücre hattı (CRL-5807) kültürlenmiş ve THP-1 hücrelerinin makrofaja farklılaşması sağlanmış, akciğer enfeksiyonu direkt ko-kültür modeli oluşturulmuştur. IBV enfeksiyonunda süpernatantlardan virüs titresi Doku Kültürü Enfektif Dozu %50 (DKID50) yöntemi kullanılarak hesaplanmıştır. Dental pulpa mezenkimal kök hücrelerinin anti-enflamatuar aktivitesi, üçlü ko-kültür akciğer enfeksiyonu ve C. creticus ekstraktı-dental pulpa MKH kombinasyonu uygulanmış gruplardan toplanan süpernatantlardaki IL-1β, TNF-α ve IL-6 sitokin seviyeleri ELISA yöntemi ile ölçülmüştür. Elde edilen sonuçlarda, dental pulpa MKH bulunan gruplarda pro-enflamatuar IL-1β'nın azaldığı (P ≤ 0.01), IL-6 ve TNF-α sitokin seviyelerinin arttığı bulunmuştur.

COVID-19, Dünya Sağlık Örgütü tarafından 11 Mart 2020 tarihinde virüsün yayılma hızı ve insan sağlığı üzerindeki etkisi nedeniyle pandemi olarak ilan edilmiştir. COVID-19 salgını, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana dünyanın yüz yüze kaldığı en zorlu sağlık sorunlarından biridir. Hastalığın dünya çapında yayılmasına rağmen, COVID-19’un pediatrik hastalardaki epidemiyolojik ve klinik paternleri hala belirsizliğini korumaktadır. Sağlık bakım çalışanları, olası önleyici ve tedavi edici stratejileri belirlemek için pediatrik hastalar üzerinde daha fazla epidemiyolojik ve klinik çalışmaya gereksinim duymaktadır. COVID-19’un çocuklar üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi, pandemi modellerinin daha öngörülebilir olmasının yanında, kısıtlı kaynakların bakıma ihtiyacı olan çocuklara yönlendirilmesine de yardımcı olacaktır. Pediatri hemşireleri COVID-19 krizinin çocuklar üzerindeki etkilerini gözleyebilmeli ve bu hassas grubun sağlık bakım gereksinimlerini karşılayabilmelidir. Bu derleme ile COVID 19’un çocuklar üzerinde etkisi konusundaki güncel literatür incelenmiştir.

Determination of Mental Affect Status of Nurses Caring for Patients with Covid-19 Introduction: The Covid-19 epidemic, which was declared a pandemic, has adversely affected not only the physical but also the mental health of individuals and societies. Health workers working in the field are more exposed to the psychological and emotional stress factors of all people are exposed to during pandemics. Aim: In study, it was aimed to determine the psychological impact of nurses who take care of cases with a diagnosis of COVID-19 or suspected cases. In this way, it is aimed to take measures to protect the mental health of nurses, to implement the necessary therapeutic strategies, to guide for possible similar situations in the future and to contribute to academic life. Method: The sample of the descriptive study consisted of 149 nurses. Sociodemographic Questionnaire form, Coronavirus (Covid-19) Fear Scale and Brief Symptom Inventory (BSI) were used as data collection methods for the data of the study. The data obtained from the research were analyzed using the Statistical Package for Social Sciences for Windows (SPSS) 25.0 program. Descriptive statistical methods (number, percentage, mean, standard deviation) were used while evaluating the data. MannWhitney U test and Anova test were used to compare the data. The analysis results with p<0.05 were accepted as significant. Result: %67 (n= 149) of the study population was reached. %67.8 of the nurses participating in the study are in the 23-30 age group, %79.2 are women, %65.8 are single, %77.2 have no children and % 51.7 live with their families. %88.6 of nurses live with individuals over the age of 65. %81.9 of the nurses participating in our study states that they received training on Covid-19 from the institution they work for, and %51.7 of them stated that they follow the news every day. %52.3 of the nurses in the study need support for their personel and professional needs. Nurses caring for patients with Covid-19; gender, marital status, number of children, people they live with, individuals over the age of 65, receiving education about Covid-19, frequency of following the news about Covid-19, needing personal and professional help and needing this assistance It was found to be statistically significant with some sub-dimensions of the Brief Symptom Inventory and the Fear of Coronavirus Scale. Age, professional experience, working style, previous psychiatric diagnosis history, having a chronic disease in himself or his relatives were not statistically significant with some sub-dimensions of the Brief Symptom Inventory and the Coronavirus Fear Scale. Conclusion: The results of the study show that, in general, nurses are affected psychologically during the pandemic period. It is recommended to repeat the study in larger groups and in different hospitals, and to plan appropriate interventions in cooperation with Consultation Liaison Psychiatry Nursing according to the results. Keywords: Covid-19; nursing; pandemic process; mental health Covid-19'lu Hastalara Bakım Veren Hemşirelerin Ruhsal Etkilenme Durumlarının Belirlenmesi Giriş: Pandemi olarak ilan edilen Covid-19 salgını, bireylerin ve toplumların sadece fiziksel değil, ruhsal sağlığını da olumsuz etkilemiştir. Pandemilerde tüm insanların maruz kaldığı psikolojik ve duygusal stres faktörlerine sahada çalışan sağlık çalışanları daha fazla maruz kalmaktadır. Amaç: Çalışmada Covid-19 tanısı alan veya şüpheli olan vakaların bakımını üstlenen hemşirelerin ruhsal yönden etkilenme durumlarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu sayede hemşirelerin ruh sağlığını korumaya yönelik önlemlerin alınması, gerekli tedavi edici stratejilerin uygulanabilmesi, gelecekte olası benzer durumlar için yol gösterici olması ve akademik hayata da katkı sağlanması amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipte olan araştırmanın örneklemini 149 hemşire oluşturmuştur. Araştırmanın verileri için Sosyodemografik anket formu, Koronavirüs (Covid-19) Korkusu Ölçeği ve Kısa Semptom Envanteri (KSE) veri toplama yöntemi olarak kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler Statistical Package For Social Sciences for Windows (SPSS) 25.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verileri değerlendirirken tanımlayıcı istatistiksel metotları (sayı, yüzde, ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Verilerin karşılaştırılmasında MannWhitney U testi ve Anova Testi kullanılmıştır. Analiz sonuçlarından p<0.05'den küçük olanlar anlamlı olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Çalışma evreninin %67'sine (n=149) ulaşılmıştır. Çalışmaya katılan hemşirelerin % 67,8'i 23-30 yaş grubunda, %79,2'si kadın, %65,8'i bekar, %77,2'sinin çocuğu yok ve %51,7'si ailesi ile birlikte yaşamaktadır. Hemşirelerin %88,6'sı 65 yaş üstü bireylerle yaşamaktadır. Çalışmamıza katılan hemşirelerin % 81,9'u çalıştığı kurumdan Covid-19 ile ilgili eğitim aldığını, %51,7'sinin de haberleri her gün takip ettiğini belirtmiştir. Çalışmada hemşirelerin % 52,3'ü kişisel ve mesleki ihtiyaçları için desteğe ihtiyaç duymaktadırlar. Covid-19'lu hastalara bakan hemşirelerin; cinsiyet, medeni durum, çocuk sayısı, birlikte yaşadıkları kişiler, birlikte yaşadığı kişilerde 65 yaş üstü birey olması, Covid-19 ile ilgili eğitim alma durumu, Covid-19 ile ilgili haberleri takip etme sıklıkları, kişisel ve mesleki yardıma ihtiyaç duyma hali ve bu yardımı kimden aldığı Kısa Semptom Envanterinin alt boyutları ve Koronavirüs Korkusu Ölçeği ile istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Yaş, mesleki tecrübeleri, çalışma şekli, daha önceden konulmuş psikiyatrik tanı öyküsü, kendisinde ve yakınlarında kronik hastalığı olan birinin olması Kısa Semptom Envanterinin alt boyutları ile ve Koronavirüs Korkusu Ölçeği ile istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Sonuç: Çalışma sonuçları genel anlamda hemşirelerin pandemi döneminde psikolojik olarak etkilendiğini göstermektedir. Araştırmanın daha büyük gruplarda ve farklı hastanelerde de tekrarlanması ve sonuçlara göre Konsültasyon Liyezon Psikiyatrisi Hemşireliği ile iş birliğinde uygun girişimler planlanması önerilir.

[Abstract Not Available]

Introduction and objectives: Stress is the pushing of one's mental and physical limits in new situations. It is called the reactions of the organism to adapt to this new situation. In cases where stress, which is a part of our lives, cannot be coped with, negative results may occur physically and mentally. An individual's method of coping with stress creates psychological resilience, reactions to stress and the results it will bring. In this study, we aimed to examine the effects of the psychological resilience level and methods of coping with stress of the emergency service assistants working in Izmir during the COVID-19 pandemic on the perceived stress level and the factors that may be related to the stress level. Materials and Methods: 126 people were included in the cross-sectional analytical study conducted between April and June 2021. The data were collected under observation by the researcher. The dependent variable of the study is the perceived stress level. The main independent variables of the study are individuals' psychological resilience levels and methods of coping with stress. Other independent variables are socio-demographic characteristics, health status, working conditions, and other COVID-19-related conditions. Data analysis was performed using SPSS 24.0. Descriptive findings were presented as number, percentage, mean ± standard deviation, and median (smallest-maximum value). The relationship between independent variables and dependent variables was evaluated with Student's t test, One Way ANOVA, Mann Whitney U test, Spearman correlation analysis. Statistical significance level was accepted as p<0.05. Results: The median total score on the perceived stress level scale of 126 people participating in the study was found to be 27, 25.5 for women and 28.5 for men. The perceived stress level was found to be significantly higher in those living with a risky group at home, working in a medical school hospital, expressing their health status as bad or very bad in the last 30 days, and those who did not feel resilient. While the use of protective equipment, being vaccinated, adequate sleep, alcohol-smoking and other demographic characteristics did not affect the stress level, it was determined that those who received psychiatric treatment during the pandemic reduced their stress levels. There was a weak but significant (r=-0.309, p<0.001) negative correlation between the total score of the Scale of Coping with Stress and the total score of the Perceived Stress Level Scale. There was a weak but significant (r=-0.389, p<0.001) negative correlation between the total scores of the Adult Resilience Scale and the Perceived Stress Level Scale total scores. There was a moderate and significant (r= 0.462, p<0.001) positive correlation between the Stress Coping Methods Scale and the Adult Resilience Scale Total Scores. Conclusion: In this study, it was observed that as individuals' psychological resilience increases in coping with stress, their stress level decreases. In addition, the fact that people are a risky group at home and their perception of health is bad also increased the level of stress. The fact that individuals share their work-related problems, perceive their health status as good, and have a high capacity to cope with stress have been identified as factors that increase resilience. Keywords: stress; doctor; emergency; psychological resilince; coping with stress Giriş ve Amaç: Stres, karşılaşılan yeni durumlarda insanın ruhsal, bedensel sınırlarının zorlanmasıdır. Organizmanın, bu yeni duruma uyum sağlamak için gösterdiği tepkiler olarak adlandırılmaktadır. Yaşamımızın bir parçası olan stresle başa çıkılamadığı durumlarda, kişide bedensel ve ruhsal olarak olumsuz sonuçlar ortaya çıkabilir. Bireyin stresle başa çıkma yöntemi, psikolojik dayanıklılığı, strese verdiği tepkiler ve bunun getireceği sonuçlar doğurur. Bu çalışmada, COVID-19 pandemisinde İzmir ilinde çalışmakta olan acil servis asistanlarının psikolojik dayanıklılık düzeyi ve stresle başa çıkma yöntemlerinin algılanan stres düzeyi üzerine etkisini ve stres düzeyi ile ilişkili olabilecek etmenlerin incelenmesi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Nisan-Haziran 2021 tarihleri arasında kesitsel analitik tipte yapılan araştırmaya 126 kişi dahil edilmiştir. Veriler araştırmacı tarafından gözlem altında toplanmıştır. Çalışmanın bağımlı değişkeni: algılanan stres düzeyidir. Çalışmanın temel bağımsız değişkenleri ise bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeyleri ve stres ile başa çıkma yöntemleridir. Diğer bağımsız değişkenler sosyo-demografik özellikler, sağlık durumu, çalışma koşulları ve COVID-19 ile ilgili diğer durumlardır. Veri analizi SPSS 24.0 kullanılarak yapılmıştır. Tanımlayıcı bulgular sayı, yüzde, ortalama ± standart sapma ve ortanca (en küçük-en büyük değer) olarak sunulmuştur. Bağımsız değişkenlerle bağımlı değişken arasındaki ilişki Student's t testi, One Way ANOVA, Mann Whitney U testi, Spearman korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan 126 kişinin Algılanan stres düzeyi ölçeği toplam puan medyan değeri 27, kadınlarda 25,5, erkeklerde 28,5 bulunmuştur. Evde riskli bir grup ile yaşayanlarda, tıp fakültesi hastanesinde çalışanlarda, son 30 gün içerisinde sağlık durumunu kötü ve çok kötü olarak ifade edenlerde, kendini dayanıklı hissetmeyenlerde algılanan stres düzeyi anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Koruyucu ekipman kullanma, aşılı olma, yeterli uyku, alkol-sigara kullanımı ve diğer demografik özellikler stres düzeyini etkilememişken, pandemi sırasında psikiyatrik tedavi alanların stres seviyelerini azaldığı saptanmıştır. Stresle Başa Çıkma Yöntemleri Ölçeği toplam puan ile Algılanan Stres Düzeyi Ölçeği toplam puan arasında zayıf düzeyde ancak anlamlı (r=-0,309, p<0,001) bir negatif korelasyon görülmüştür. Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği toplam puanları ile Algılanan Stres Düzeyi Ölçeği toplam puanları arasında zayıf düzeyde ancak anlamlı ( r=-0,389, p<0,001) negatif yönde bir korelasyon görülmüştür. Stresle Başa Çıkma Yöntemleri Ölçeği ve Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği Toplam Puanları arasında ise orta düzeyde ve anlamlı (r= 0,462, p<0,001) pozitif yönde bir korelasyon görülmüştür. Sonuç: Bu çalışmada bireylerin stresle baş etmede, psikolojik dayanıklılıkları arttıkça stres düzeyinin azaldığı görülmüştür. Ayrıca kişilerin evlerinde riskli bir grup olması ve sağlık algılarının kötü olması da stres düzeyini arttırmıştır. Bireylerin işle ilgili sorunlarını paylaşması, sağlık durumlarını iyi olarak algılamaları ve stresle başa çıkabilme kapasitelerinin yüksek olması dayanıklılığı arttıran unsurlar olarak saptanmıştır.

Bu arastırmanın temel amacı, tüketicilerin gıda degerlerini, saglık bilincini, sürdürülebilir ve saglıklı beslenme davranıslarını, COVID-19?a yönelik tutumlarını belirlemek; COVID-19 salgınında davranıssal içgörüler (dürtme) kullanarak tüketicilere saglıklı beslenme alıskanlıgı kazandıracak somut davranıs degisikliklerini hedefleyen politikalar tasarlamaktır. Bu baglamda, tüketicilerin COVID-19?a yönelik tutumları belirlenmis, tutumlarına göre tüketiciler segmentlere ayrılmıs ve her bir segmentin profili çıkarılmıstır. Arastırma verileri, Türkiye genelinde 18 yas ve üzeri tüketicilerle bilgisayar destekli web görüsmesi (CAWI) yöntemiyle elde edilmistir. Örnek hacmi, %95 güven aralıgı ve ± %3 hata payı kullanılarak 1050 hesaplanmıstır. Arastırma, Istatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması Düzey 1?e (IBBS1) göre sınıflandırılmıs 12 bölgede gerçeklestirilmistir. Tüketiciler belirlenirken, Türkiye temsili olacak sekilde cinsiyet, yas ve Sosyo-ekonomik Statü (SES) kriterleri dikkate alınmıstır. Türkiye?de, toplum tarafından genel kabul gören sekiz gıda degerinin oldugu belirlenmistir: ?Dogallık, güvenlik, çevresel etkiler, besin degeri, köken (mensei), tat, adil üretim ve fiyat?. Tüketicilerin %54.3?ü gıda degerlerine ilgisizdir. Toplumun COVID-19?a yönelik tutumunu altı temel boyut açıklamaktadır: ?Aktüalite, güven/memnuniyet, duyarsızlık/rahatlık, endise/korku, evde kaliteli zaman geçirme ve bilgi kaynagı olarak sosyal çevre?. Tüketiciler, COVID-19 tutumuna göre ?önemsemeyenler, kafası karısıklar, kaygılılar ve uyumlular? olmak üzere dört segmente ayrılmaktadır. Salgınla mücadelede hedef kitle, tüketicilerin %46.6?sını olusturan ?önemsemeyenler? segmentidir. Arastırmada, gıda degerleri ile COVID-19 tutumu ve beslenme davranısları arasındaki iliskiler belirlenmistir. Arastırma sonuçları, gıda degerlerine önem vermeyenlerin saglık bilincinin düsük oldugunu, sürdürülebilir saglıklı beslenmeyi ve COVID-19?u önemsemedigini göstermektedir. Davranıssal içgörüler kullanarak gıda degerleri odaklı beslenme davranısı degisikligini amaçlayan politikaların tasarlanmasında, gıda degerlerine ilgisiz tüketiciler hedef alınmıstır. Kolay, dikkat çekici, sosyal ve uygun zamanlı olma ilkeleri dikkate alınarak, politika önerileri gelistirilmistir. Arastırmada, gıda satın alma ve tüketim kararlarının verildigi ortamlarda degisiklikler yapılması önerilmistir.