• COVID-19
• Other research productsclose
• Open Access close
• Turkish close

Bu çalışma, Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı olası COVID-19 vaka sorgulama kılavuzuna göre; kombine nazofaringeal/orofaringeal sürüntü örneklerinde RT-PCR ile hızlı antijen test sonuçlarının karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmada, 28 Ekim 2021-14 Kasım 2021 tarihleri arasında, Bursa Uludağ Üniveristesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Acil Pandemi Polikliniğine, SARS-CoV-2 RT-PCR testi (Biospeedy, Bioeksen, İstanbul, Turkiye) yaptırmak için başvurmuş olan 200 hastadan kombine nazofaringeal/orofaringeal (kombine burun boğaz sürüntüsü) sürüntü örnekleri alındı. Semptomları bir haftadan kısa sürenler çalışmaya dahil edildi. Bursa Uludağ Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim dalı içindeki PCR laboratuvarında Mö-screen korona antijen testleri (möLab, QIAGEN, Almanya) çalışıldı ve SARS-CoV-2 RT-PCR testi Ct değeri (döngü eşiği) ile hızlı antijen test sonuçları arasındaki uyum karşılaştırıldı. Hızlı antijen test sonuçları pozitif ya da negatif olarak kaydedildi. Pozitif sonuçlar, test bandındaki renk yoğunluğuna göre güçlü, orta, zayıf olarak tecrübeli, tek kişi tarafından değerlendirildi. İki yüz katılımcının seksen tanesinin her iki testi pozitifti. Yüz yirmisinin negatifti. Duyarlılık (80/80) ve özgüllük (120/120) %100 olarak bulundu. Zayıf pozitif olarak değerlendirilen 19 sonucun Ct değer aralığı 18,9-30,37, orta pozitif olarak değerlendirilen 38 sonucun Ct değer aralığı 16,56-28,48, güçlü pozitif olarak değerlendirilen 23 sonucun Ct değer aralığı 14,03-23,66 olarak bulundu. Ct değerleriyle hızlı antijen testinin pozitifliği arasında, istatistiksel olarak anlamlı, ters bir korelasyon bulundu (r değeri - 0,706, p < 0,001). Sonuç olarak SARS-CoV-2 PCR testi ile Mö-screen korona antijen testinin uyumunun yüksek olması nedeniyle; okullar, bakım evleri gibi kalabalık alanlarda, NAAT’ların kısıtlı olduğu veya bulunmadığı yerlerde Mö-screen korona antijen testi kullanımının uygun olduğu değerlendirildi. This study was conducted in accordance with the possible COVID-19 case investigation guidelines of the Ministry of Health of the Republic of Turkey; in order to compare the rapid antigen test results with RT-PCR in combined nasopharyngeal/oropharyngeal swab samples. In the study, combined nasopharyngeal/oropharyngeal swab samples were obtained from 200 patients who applied to Bursa Uludağ University Health Application and Research Center Emergency Pandemic Outpatient Clinic between October 28, 2021 and November 14, 2021 for the SARS-CoV-2 RT-PCR test (Biospeedy, Bioeksen, Istanbul, Turkey). Whose symptoms lasted less than a week were included in the study. Bursa Uludağ University Health Application and Research Center, Medical Microbiology PCR laboratory performed Mo-screen Corona antigen tests (moLab, QIAGEN, Germany) and SARS-CoV-2 RT-PCR test and the Ct values (cycle threshold) were determined. Antigen test results were compared with RT-PCR. Rapid antigen test results were recorded as positive or negative. The positive results were evaluated by a single experienced person as strong, medium and weak according to the color intensity in the test band. Eighty of the two hundred participants had both tests positive. One hundred and twenty of them were negative in both tests. Sensitivity (80/80) and specificity (120/120) were found to be 100%. The Ct value range of 19 results evaluated as weakly positive was 18,9-30,37, the Ct value range of 38 results evaluated as moderately positive was 16,56-28,48, and the Ct value range of 23 results considered as high positive was 14,03-23,66. A statistically significant inverse correlation was found between Ct values and the positive intensity of the rapid antigen test (r value -0,706, p < 0,001). In conclusion, due to the high compatibility of the SARS-CoV-2 PCR test and the Mö-screen corona antigen test, Mö-screen corona antigen test is usable in crowded areas such as schools, and nursing homes, and where NAAT tests are limited or unavailable.

COVID-19 is a disease that started as a pneumonia epidemic in Wuhan, China's Hubei province in January 2020, and quickly became a global health problem. There are also pregnant women in the affected group. It is well known that pregnant women are vulnerable to infections. Both pregnant women and newborns should be considered at risk for COVID19. In some studies, vertical transition is mentioned. Therefore, it is crucial to understand the impact of COVID-19 on morbidity, mortality, perinatal, maternal and fetal aspects of pregnant women and newborns in order to develop strategies for prevention and infection control. The aim of this study is to investigate the infants of mothers who had COVID-19 infection during pregnancy have cardiac effects. In this study, babies of mothers who applied to NE University Meram Medical Faculty Pediatric Cardiology and Neonatal Department between 2021-2022 and diagnosed with COVID-19 during pregnancy were evaluated cardiologically. Physical examination, heart sounds, ECO (echocardiografi) and ECG (electrocardiografi) parameters were evaluated at admission. Statistical analysis of the data was performed using the SPSS 27.0 package program (IBM SPSS, Chicago, IL, USA). Statistically, cases where p was less than 0.05 were considered significant. 41.9% (n=13) of 31 infants born to mothers who had COVID-19 infection during pregnancy were girls and 58.1% (n=18) was boys. 56.3% (n=18) of 32 babies born to vii mothers who did not have COVID-19 infection during pregnancy were girls and 43.8% (n=14) were boys. There was no significant difference between the groups in terms of gender (p=0.256). 25.8% (n=8) of the babies of mothers who had COVID-19 during pregnancy were premature, 74.2% (n=23) were mature; 15.6% (n=5) of the babies of mothers who did not have COVID-19 during pregnancy were premature and 84.4% (n=27) were mature. There was no statistically significant difference between the birth week of the babies and the status of having COVID-19 during the pregnancy of the mothers (p=0.318). There was no difference between the presence of symptoms in the newborn period and hospitalization in the intensive care unit in the newborn period and the situation of the mothers having COVID19 infection during pregnancy. There was no difference between the groups in terms of birth weight of the babies (p=0.896). There was no statistically significant difference between the weight gain rates of the babies (p=0.123). There was no significant difference between the length of stay of the babies in the intensive care unit and the status of the mothers having COVID-19 infection during their pregnancies. The values of the parameters measured in ECHO were found to be similar in babies of mothers who had and did not have COVID-19 during pregnancy (p>0.05). There was a statistically significant difference between the maximum values of the P wave measured in the ECGs of babies born to mothers with and without COVID-19 positivity (p=0.048). It was found that the other values measured on the ECG were similar in both groups, there was no statistically significant difference between them (p>0.05). Data on intrauterine exposure to COVID-19 and vertical transmission are still insufficient. In the literature review, we could not find sufficient data about the babies of mothers who had COVID-19 during pregnancy. Therefore, further studies are needed. However, no intrauterine cardiac involvement was found in our study. Coronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19), Ocak 2020'de Çin'in Hubei eyaleti Wuhan'da pnömoni salgını şeklinde başlayıp hızlı şekilde küresel sağlık sorunu haline gelen bir hastalıktır. Hamile kadınların enfeksiyonlara karşı savunmasız oldukları iyi bilinmektedir. Hem hamile kadınlar hem de yeni doğanlar COVID-19 açısından risk altında kabul edilmelidir. Bazı çalışmalarda dikey geçişten söz edilmektedir. Bu nedenle, önleme ve enfeksiyon kontrolüne yönelik stratejiler geliştirmek için COVID-19'un morbidite, mortalite, perinatal, maternal ve fetal açıdan hamile kadınlar ve yenidoğanlar üzerindeki etkisini anlamak çok önemlidir. Bu çalışma ile gebeliğinde COVID-19 enfeksiyonu geçiren anne bebeklerinin kardiyak etkilenmesinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmaktadır. Bu çalışmada, 2021-2022 yılları arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Kardiyoloji ve Neonatoloji Bilim Dalı'na başvuran, gebelikte COVID-19 tanısı alan anne bebekleri kardiyolojik olarak değerlendirilmiştir. Başvuruda fizik muayene, kalp sesleri, ekokardiyografi (EKO) ve elektrokardiyografi (EKG) parametreleri değerlendirildi. Verilerin istatistiksel analizi, SPSS 27,0 paket programı (IBM SPSS, Chicago, IL, USA) kullanılarak yapıldı. İstatistiksel olarak p0,05). COVID-19 geçiren ve geçirmeyen anneden doğan bebeklerin EKG’lerinde ölçülen P dalgasının maksimum değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p=0,048). EKG’de ölçülen diğer değerlerin her iki grupta benzer olduğu, aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı tespit edildi (p>0,05). İntrauterin COVID-19 maruziyeti ve dikey geçişle ilgili veriler hala yetersizdir. Literatür taramasında gebeliğinde COVID-19 geçiren anne bebekleri ile ilgili yeterli veriye rastlayamadık. Bu nedenle daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır. Ancak çalışmamızda intrauterin kardiyak etkilenmeye rastlanmadı

Sanayi devrimiyle başlayan teknolojik gelişmeler 20.yüzyılın sonlarında iyice hızlanmıştır. Sanayi ve teknolojideki bu gelişmeler sadece üretim süreçleri ve çalışma hayatında değil sosyal ve kültürel hayatımızda da köklü değişikliklere neden olmuştur. Tüm bu değişimlere ayak uydurabilmek için çeşitli eğitimlere, meslek kurslarına, hizmet içi eğitimlere katılmak gerekli hale gelmiştir. Bu durum da yaşam boyu öğrenme kavramını ortaya çıkarmıştır. Kimi insanlar yaşam boyu öğrenme ve değişimlere ayak uydurmada daha başarılıyken kimi insanlar bu konuda daha yetersiz kalmıştır. Bu bağlamda yaşam boyu öğrenme kavramının nelere bağlı olduğu ve insanların bu konudaki yeterliliklerinin belirlenmesi konusunda çeşitli bilimsel çalışmalar literatürde yerini almıştır. Öte yandan öğretmen ve öğrencinin çeşitli nedenlerle bir araya gelememesi nedeniyle ortaya çıkan uzaktan eğitim kavramı da uzun yıllardır çeşitli şekillerde hayatımızda yer almaktadır. Özellikle 2000’li yıllardan sonra bilgisayar ve internet teknolojilerindeki hızlı gelişimle internet tabanlı uzaktan eğitim yaygınlaşmaya başlamıştır. Kullanımı yavaş yavaş artan çevrimiçi eğitim 2020 yılında tüm dünyayı etkileyen Covid 19 salgını sonrası hızla yayılmıştır. Çevrimiçi öğrenmenin verimini etkileyen unsurları belirlemeye ve çevrimiçi öğrenmenin verimini arttırmaya yönelik çeşitli çalışmalar da yıllar içerisinde literatürde yerini almıştır. Çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk da çevrimiçi öğrenmenin verimini etkileyen önemli unsurlardan biri olarak ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda bu tez çalışmasında günümüzde eğitimin iki önemli kavramı olan yaşam boyu öğrenme ve çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk arasındaki ilişki incelenmiştir. Bu amaçla bu kavramlarla ilgili yapılan araştırmalar ve ölçek çalışmaları incelenmiştir. Literatürde oldukça geniş kabul gören Yaşam Boyu Öğrenme ve Çevrimiçi Öğrenmeye Hazırbulunuşluk ölçekleri aynı anda üniversite öğrencilerine uygulanmıştır. Elde edilen verilerle yaşam boyu öğrenmenin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk alt boyutları üzerinde belirleyici etkileri olup olmadığını, varsa hangi boyutlarda etkili olduğu belirlenmeye çalışılmıştır. Bulgular yaşam boyu öğrenmenin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk alt boyutları olan bilgisayar/internet öz yeterliliği, öz güdümlü öğrenme, öğrenci kontrolü, öğrenme için motivasyon, çevrimiçi iletişim öz yeterliliği arasında pozitif ve anlamlı bir ilişkisi olduğunu göstermiştir. Technological developments that started with the industrial revolution accelerated after the end of the 20th century. Developments in industry and technology have caused radical changes not only in production processes and working life, but also in our social and cultural life. In order to keep up with all these changes it has been necessary to attend various trainings, vocational courses, in-service trainings. This gave rise to the concept of lifelong learning. While some people are more successful in lifelong learning and keeping up with changes, some people are incompetent in this regard. In this context, various scientific studies have taken place in the literature on what the concept of lifelong learning depends on and the determination of people's competencies in this regard. On the other hand, the concept of distance education, which emerged due to the fact that the teacher and the student could not come together for various reasons, has been in our lives in various ways for many years. Especially after the 2000s, with the rapid development in computer and internet technologies, internet-based distance education has started to become widespread. The use of online education, which has been gradually increasing in recent years, has spread rapidly after the Covid 19 epidemic, which affected the whole world in 2020. Various studies aimed at determining the factors affecting the efficiency of online learning and increasing the efficiency of online learning have also taken their place in the literature over the years. Readiness for online learning has also been noted in the literature as one of the important factors affecting the efficiency of online learning. In this context, in this thesis, the relationship between lifelong learning and readiness for online learning, which are two important concepts of education today, has been examined. For this purpose, researches and scale studies related to these concepts were examined. Lifelong Learning and Online Learning Readiness scales, which are widely accepted in the literature, were applied to university students at the same time. By analyzing the obtained data, it has been tried to determine whether lifelong learning has decisive effects on the sub-dimensions of readiness for online learning, and if so, in which dimensions. The findings showed that there is a positive and significant relationship between the online learning readiness sub-dimensions of lifelong learning, computer/internet self-efficacy, self-directed learning, student control, motivation for learning, and online communication self-efficacy.

Arthralgia is defined as a condition in which the joint pain is not accompanied by inflammatory markers. Arthritis is, however, defined as the inflammatory condition in which the joint pain is accompanied by at least one of swollen joints, redness, warm joints and limited range of motion. Joint pain is a common symptom among children and observed in many different diseases. The objective of our study is investigating etiology and retrospective evaluation of demographic data of children presenting with arthralgia.In our study, patients presenting with joint pain to General Pediatrics and Pediatric Subspecialty (Nephrology, Infectious Diseases, Hematology/Oncology and Emergency Department) Outpatient Clinics of Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine Department of Pediatrics between January 2020 and December 2021 were evaluated retrospectively. Patients’ presenting complaints, physical examination findings, laboratory results, radiological studies and outcome were evaluated. SPSS 23.0 package program was used for statistical analyses. A p0.005) Rate of leukocytosis and elevated erythrocyte sedimentation rate was found to be significantly higher in patients presenting with arthritis than those presenting with arthralgia.In conclusion, joint pain is a condition which is common among children and may be associated with many different final diagnoses. Time of onset of complaints, which joints are involved, presence of additional complaints, physical examination findings, additional symptoms, family history, trauma, and consumption of dairy products from raw milk, as well as some laboratory parameters and imaging modalities may serve as a guide in differential diagnosis. In children, arthralgias mostly have an acute onset and are associated with infections. In our study, the most common diagnosis in patients presenting with joint pain was brucella. This high rate of brucellosis is related to high rate of consumption of raw dairy products and stockbreeding in Konya and surroundings. Joint pain is included in differential diagnosis of many diseases due to nonspecific presenting complaints including fever, loss of appetite and malaise. Brucellosis should be considered in differential diagnosis and consumption of pasteurized dairy products should be encouraged in our country and the places where brucella is still prevalent like our region. Artralji eklem ağrısı ile beraberinde inflamatuar belirteçlerin olmadığı, artrit ise eklem ağrısının yanında eklemde şişlik, kızarıklık, ısı artışı ve hareket kısıtlılığından en az birisinin eşlik ettiği yangısal duruma denilir. Eklem ağrısı çocuklarda sık görülen semptomdur ve çok farklı hastalıkların bulgusu olabilir. Çalışmamızın amacı artralji ile başvuran çocuklarda etyolojiyi araştırmak ve kategorize etmek, demografik özelliklerini, hastaların başvuru yerlerine göre dağılımını, en sık başvuru şikayetlerini, başvurduğu bölüme göre yönlendirilen bölümleri tespit etmek ve bu hastaların son durumunu belirlemekti. Ayrıca içinde bulunduğumuz Covid-19 pandemisinin eklem ağrısı ile ilişkisini incelemekti. Çalışmamızda Ocak 2020- Aralık 2021 tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı çocuk genel ve yandal (nefroloji, enfeksiyon, hematoloji/onkoloji, acil) polikliniklerine eklem ağrısı ile başvuran hastalar geriye dönük incelendi. Hastaların başvuru şikayetleri, fizik muayeneleri, laboratuvar tetkikleri, radyolojik görüntülemeleri ve sonuç durumu değerlendirildi. İstatistiksel analizler için SPSS 23.0 programı kullanıldı. p 0,005) Artrit ile başvuranlarda artraljiye oranla lökositoz ve eritrosit sedimantasyon hızı yüksekliği anlamlı derecede yüksek oranda saptanmıştır. Sonuç olarak; eklem ağrısı şikayeti çocuklarda sık görülen ve çok farklı sonuç tanıları alabilen bir durumdur. Şikayetin başlama zamanı, hangi eklemlerin tutulduğu, ek şikayet varlığı, fizik muayene özellikleri, ek semptomları, aile öyküsü, travma, çiğ sütten süt ve süt ürünleri tüketimi ve bazı laboratuvar parametreleri ile görüntüleme teknikleri ayırıcı tanıda yol gösterici olabilir. Çocuklarda artraljilerin büyük çoğunluğu akut başlar ve enfeksiyon ile ilişkilidir. Çalışmamızda eklem ağrısı ile başvuran hastalarda en sık görülen tanı bruselloz olmuştur. Brusellanın yüksek oranda olması Konya ve çevresindeki illerde çiğ süt ve süt ürünleri ile beslenme ve hayvancılıkla uğraşmanın yaygın olması ile ilişkilidir. Eklem ağrısı, ateş, iştahsızlık, halsizlik gibi non spesifik şikayetlerle başvurduğundan birçok hastalıkla ayırıcı tanıya girer. Ülkemiz ve bölgemiz gibi halen yoğun brusella görülen bölgelerde ayırıcı tanıda akılda mutlaka bulundurulmalıdır ve pastörize süt ve ürünleri kullanılması teşvik edilmelidir.

Akut inme bulgularıyla hastaneye başvuran COVİD-19’ lu bir hastada servikal internal karotis arter ve intrakranial arteriyel yatakta (orta serebral arter M2 segmenti) akut tromboembolinin BT anjiografi bulguları sunulmuştur.

Amaç: Koronavirüs hastalığı (COVID-19), yeni keşfedilen bir koronavirüsün (SARS-CoV-2) neden olduğu bulaşıcı bir hastalıktır. Dünya çapında milyonlarca insanı etkileyen bu hastalığın, özellikle ileri yaştaki kişiler ile bilinen hipertansiyon, diyabet ve obezitesi olan kişilerde daha yüksek mortalite ve morbiditeye neden olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada pandemi hastanemizdeki COVID-19 hastalarında hipertansiyon ve mortalite ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Çalışmamıza Dicle Üniversitesi Pandemi Hastanesi Yoğun Bakım Ünitesinde Mart 2020- Eylül 2021 tarihleri arasında COVID-19 tanısı alarak yatarak tedavi gören 434 hastanın demografik bilgileri, ilave hastalıkları, kullandığı antihipertansif ilaçlar, vital bulguları, laboratuvar değerleri retrospektif incelendi. Hastaların yoğun bakım gözlemi sonucunda klinik sonuçları taburcu ya da exitus olmalarına göre kaydedilerek hipertansiyonun, ACEi kullanımının ve ilave hastalıklar gibi bulguların COVID-19 tanılı hastalarda mortaliteyle ilişkisi değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 434 hastanın 256'sı (%59) erkek, 178'i (%41) kadındı. Ortalama yaş 66,4 ±14,7 olarak saptandı. Hastaların ek hastalıkları değerlendirildiğinde olguların %50,9'unda HT, %24,9'unda DM, %10,9'unda Akciğer Hastalıkları (Astım-KOAH-Bronşektazi), %18,9'unda Kalp hastalıkları (KAH-KY), %11,5'unda KBH, %9,9'unda Maligniteler mevcutken, olguların %29,5'unda ek hastalık yoktu. Hipertansif hastaların %29,8'i ACEi/ARB, %73,3'ü Kalsiyum kanal bloker, %44,7'si Beta bloker, %7,6'sı Alfa bloker ve %12,2'si Diüretik kullandığı saptandı. Antihipertansif kullanımı monoterapi ve çoklu tedavi olarak değerlendirildiğinde hipertansif hastaların %54,7'si tekli antihipertansif, %27,1'i ikili antihipertansif, %15,8'i üçlü antihipertansif, %2,2'si dörtlü antihipertansif kullanığı görüldü. Çalışmamıza katılan COVID-19 hastalarının kan basıncı ölçümlerinin JNC 7'ye göre sınıflandırılması yapıldığında %29,5'u Normal, %19,6 Pre-hipertansif, %35,3 Evre-1 HT, %15,7 Evre-2 HT olduğu görüldü. Ek hastalık varlığıyla mortalite ilişkisine bakıldığında komorbid hastalığı olanların %54,6'sı komorbid hastalığı olmayanların %44,5'i eksitus olduğu görüldü, aradaki fark istatistiksel olarak sınırda anlamlı saptandı(p=0,05). Çalışmaya katılan hastalar arasında Hipertansiyon varlığının mortalite üzerine ilişkisi değerlendirildiğinde; hipertansiyonu olan 221 hastanın %56,6'sının eksitus ve %43,4'ünün taburcu olduğu görüldü. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı(p<0,03). Hastaların Kan basıncı ölçümlerinin JNC-7'ye göre sınflandırılması ile mortalite ilişkisi değerlendirildiğinde kan basıncı normal hastaların %47,7'si, pre-hipertansif olan hastaların %44,7'si, Evre-1 olan hastaların %56,9'u ve Evre-2 olan hastaların %55,9'u eksitus olduğu görüldü. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Çalışmamıza katılan hipertansif hastaların kullandığı anti-hipertansifler ile mortalite ilişkisi değerlendirildiğinde; ACEi kullanan hastaların %42,4'ü, kullanmayanların %62,6'sı eksitus olduğu görüldü, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı saptandı(p<0,02). Sonuç: COVID-19 hastalarında komorbidite varlığı mortalite açısından en önemli faktörlerin başında gelir. Hipertansiyon COVID-19 hastalarında en yaygın komorbiditelerden birini temsil etmektedir. COVID-19 hastalarında, hipertansiyon eşlik ettiğinde daha yüksek ölüm oranı görülmektedir. RAAS inhibitörlerine sahip hastalar, çalışmamızda daha yüksek bir mortalite riskine maruz kalmamıştır ve RAAS inhibitörlerinin kullanımının daha düşük mortalite riski ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bununla birlikte, COVID-19 enfeksiyonu olan hastalarda RAAS inhibitörlerine devam etmek için belirgin bir ek risk olmadığı düşünülmelidir. Purpose: Coronavirus disease (COVID-19) is an infectious disease caused by a newly discovered coronavirus (SARS-CoV-2). It is known that this disease, which affects millions of people worldwide, causes higher mortality and morbidity, especially in elderly people and people with known hypertension, diabetes and obesity. In this study, we aimed to evaluate the relationship between hypertension and mortality in COVID-19 patients in our pandemic hospital. Methods: In our study, demographic information, additional diseases, antihypertensive drugs used, vital signs, and laboratory values of 434 patients diagnosed with COVID-19 and hospitalized in the Intensive Care Unit of Dicle University Pandemic Hospital between March 2020 and September 2021 were retrospectively analyzed. As a result of the intensive care observation, the clinical results of the patients were recorded according to whether they were discharged or exited, and the relationship between hypertension, ACEi use, and additional diseases with mortality in patients with a diagnosis of COVID-19 was evaluated. Results: Of the 434 patients included in the study, 256 (59%) were male and 178 (41%) were female. The mean age was 66.4 ±14.7 years. When the comorbidities of the patients were evaluated, 50.9% of the cases were diagnosed with HT, 24.9% with DM, 10.9% with Lung Diseases (Asthma-COPD-Bronchiectasis), 18.9% with Heart diseases (CAD-HF). , 11.5% had CKD, 9.9% had malignancies, 29.5% of the cases had no additional disease. It was determined that the hypertensive patients used ACEi/ARB in 29.8%, calcium channel blockers in 73.3%, beta-blockers in 44.7%, alpha-blockers in 7.6% and diuretics in 12.2%. When antihypertensive use was evaluated as monotherapy and multiple therapy, it was seen that 54.7% of hypertensive patients used single antihypertensive, 27.1% dual antihypertensive, 15.8% triple antihypertensive, 2.2% quadruple antihypertensive use. When the blood pressure measurements of the COVID-19 patients participating in our study were classified according to JNC 7, it was found that 29.5% Normal, 19.6% Pre-hypertensive, 35.3% Stage-1 HT, 15.7% Stage-2 HT. Considering the relationship between the presence of additional disease and mortality, 54.6% of those with comorbid disease and 44.5% of those without comorbid disease were found to be dead, the difference was statistically significant (p=0.05).When the relationship between the presence of hypertension and mortality among the patients participating in the study was evaluated; Of 221 patients with hypertension, 56.6% died and 43.4% were discharged. A statistically significant relationship was found between the two groups (p<0.03). When the classification of the blood pressure measurements of the patients according to JNC-7 and the mortality relationship were evaluated, 47.7% of the patients with normal blood pressure, 44.7% of the patients with pre-hypertensive, 56.9% of the patients with stage-1 and 55.9% of the patients with stage-2 were found to be dead. There was no statistically significant difference between the groups. When the correlation between the anti-hypertensive drugs used by the hypertensive patients participating in our study and the mortality was evaluated; It was observed that 42.4% of the patients using ACEi and 62.6% of the non-users were dead, the difference was statistically significant (p<0.02). Conclusion: The presence of comorbidity in COVID-19 patients is one of the most important factors in terms of mortality. Hypertension represents one of the most common comorbidities in COVID-19 patients. Patients with COVID-19 have a higher mortality rate when hypertension is accompanied. Patients with RAAS inhibitors were not exposed to a higher risk of mortality in our study, and the use of RAAS inhibitors has been shown to be associated with a lower risk of mortality. However, it should be considered that there is no significant additional risk for continuing RAAS inhibitors in patients with COVID-19 infection.

Aile planlaması; bütün bireylerin istedikleri sayıda, istedikleri zamanda ve sağlıklı aralıklarla, bakabilecekleri kadar çocuk sahibi olmalarıdır, temel amaç yüksek riskli ve istenmeyen gebelikleri, isteyerek düşük ve kürtajları önleyerek anne-çocuk sağlığını korumak ve geliştirmektir. COVID-19 pandemi sürecinde dünya genelinde sağlık sistemlerinin gücü ve finansal kaynakları, COVID-19 tanı ve tedavi hizmetlerine kaymıştır. Aile planlaması hizmetleri değişen sağlık sunumu, sokağa çıkma yasaklarının uygulanması, kontrollü sosyal hayat tedbirleri vb. gibi nedenlerle sekteye uğramıştır. Bu çalışmada 15-49 yaş arası evli kadınların, aile planlaması hakkında bilgi düzeylerini değerlendirmek ve COVID-19 pandemisinin aile planlaması yöntem kullanma durumuna etkisini araştırmak hedeflenmiştir.Araştırmamıza Denizli ilinde 55 Nolu ve 58 Nolu Aile Hekimliği Birimlerine kayıtlı 15-49 yaş arası evli 214 kadın dahil edilmiştir. Araştırmada kullanılan veriler oluşturduğumuz 36 sorudan oluşan anket formu ile elde edilmiştir. Katılımcılardan COVID-19 pandemi öncesinde %85’i korunma yöntemi kullanırken, pandemi döneminde bu oran %81,3’tü. Modern yöntem kullanan kadınlardan pandemi öncesinde %18,1’inin, pandemi sırasında ise %6,2’sinin aile planlaması yöntemini aile sağlığı merkezinden temin ettiği görülmüştür. %26,2’si kullandıkları aile planlaması yöntemine COVID-19 pandemi döneminde ulaşımda zorluk yaşadığını belirtmiştir. Pandemide son bir yılda acil kontrasepsiyon kullananların oranı %7,9, istenmeyen gebelik oranı %8,9, kürtaj oranı %5,6 olarak bulunmuştur. %18,2’si COVID-19 pandemi döneminde aile sağlığı merkezinden aile planlama danışmanlığı aldığını belirtmiştir.COVID-19 pandemi döneminde aile planlaması yöntemi kullanma oranının düştüğü, istenmeyen gebelik ve kürtaj oranlarında artış olduğu, aile planlaması danışmanlığında ve aile planlaması yöntemlerine ulaşımda aksaklıklar olabileceği saptanmıştır. Family planning is the ability of all individuals to have as many children as they want, when they want, and at healthy intervals. The main purpose is to protect and improve maternal and child health by preventing high-risk and unwanted pregnancies, miscarriages, and abortions. During the COVID-19 pandemic, the power and financial resources of health systems around the world have shifted to COVID-19 diagnosis and treatment services. Family planning services have been interrupted due to changing health provision, the implementation of curfews, isolation and social distancing. In this study, we aimed to evaluate the knowledge level of married women between the ages of 15-49 about family planning and to investigate the effect of the COVID-19 pandemic on the use of family planning methods.214 married women between the ages of 15-49 registered in Family Medicine Units No. 55 and No. 58 in Denizli were included in our study. The data used in the research were obtained through a questionnaire consisting of 36 questions. While 85% of the participants used protection methods before the COVID-19 pandemic, this rate was 81.3% during the pandemic period. It was observed that 18.1% of women using modern methods before the pandemic and 6.2% during the pandemic obtained the family planning method from the family health center. 26.2% stated that they had difficulty accessing the family planning method they used during the COVID-19 pandemic period. The rate of those using emergency contraception in the last year during the pandemic was 7.9%, the rate of unwanted pregnancy was 8.9%, and the abortion rate was 5.6%. 18.2% stated that they received family planning counseling from the family health center during the COVID-19 pandemic period. It has been determined that during the COVID-19 pandemic period, there was a decline in the use of family planning methods, an increase in the rates of unwanted pregnancies and abortions, and there may be problems in family planning counseling and access to family planning methods.

In this study, it was aimed to determine the side effect profile of the inactivated COVID-19 vaccine and to determine the antibody formation levels of the vaccines in the healthcare personnel working at Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty Hospital. Method: Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine '28 February – 19 September 2021, this is a cohort type of meeting, with 396 people face-to-face examination. Questionnaire was made about death after CoronaVac vaccine. The accuracy of the used 396 applied simple questionnaire was confirmed by 50 users, whose accuracy was re-read on 30 lines, which were accepted to be tested for the second time, after 2 doses of Corona vaccine, but 5 months after the measurement. Results: The mean age of the hospital staff in this study was 34.37±9.06 years. It was determined that 61.9% of the participants who had CoronaVac vaccine had post vaccine side efects (PVSE), 1.5% of the participants applied to a health institution after the first dose of vaccine and 1.0% after the second dose of vaccine due to PVSE. It was determined that the side effects that occurred after the vaccine mostly occurred within the first 24 hours. The most common side effects in the participants were pain-numbness in the vaccinated arm with 30.0%, fatigue with 25.0%, fatigue with 19.6% and headache with 19.6%. It was determined that the incidence of PVSE was higher in women, those with a history of allergy, and patients and staff working more closely. The seropositivity rate of the participants was found to be 100.0% one month after 2 doses of CoronaVac vaccine. The antibody level measured 1 month after 2 doses of CoronaVac vaccine of the participants whose antibody level was measured was 128.85 U/ml, the antibody level measured 6 months after the 2nd dose of vaccine was 60.50 U/ml of the participants who did not receive the 3rd dose of CoronaVac vaccine, and those who had the 3rd dose of CoronaVac vaccine The antibody level of the participants, which was measured 1 month after the 3rd dose of vaccine, was found to be 2037.50 U/ml, and the antibody levels of the participants who had the 3rd dose of Biontech, measured 1 month after the 3rd dose of vaccine, were 16869.00 U/ml. It was determined that the antibody levels measured 6 months after the 2nd dose of vaccination of the participants who did not receive the third dose of vaccine were lower than the antibody levels measured 1 month after the 2nd dose of vaccine, but there was no statistically significant difference (p>0.05). The antibody levels of the group that received the 3rd dose of Biontech vaccine from the participants were found to be statistically significantly higher than the groups that did not receive the 3rd dose of vaccine and the 3rd dose of CoronaVac vaccine (p<0.001). Conclusion: It was determined that the side effects that developed after CoronaVac vaccine were mild to moderate. It is predicted that the CoronaVac vaccine can be safely administered to individuals. The antibodies formed as a result of the vaccine show a decrease after a certain period of time, so a booster dose was considered necessary. It was determined that the immune response of the participants who were vaccinated with two doses of CoronaVac and who preferred the 3rd dose vaccine as the mRNA vaccine was much higher than the participants who preferred the 3rd dose vaccine as CoronaVac. Keywords: Sars-CoV-2, COVID-19 vaccines, advers effect, antibodies Bu çalışmada Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi 'nde çalışan sağlık personelinde inaktif COVID-19 aşısının yan etki profilini belirlemek ve yapılan aşıların antikor oluşturma düzeylerini tespit etmek amaçlanmıştır. Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi 'nde 28 Şubat – 19 Eylül 2021 tarihleri arasında yapılan kohort tipteki bu araştırmada, 396 katılımcıya, yüz yüze görüşme yöntemiyle anket uygulanmıştır. Anket formunda katılımcıların CoronaVac aşısı sonrası yaşadığı yan etkiler sorgulanmıştır. Anket uygulanan 396 katılımcıdan basit rastgele yöntemle seçilen 50 katılımcıya 2 doz CoronaVac aşısı sonrası antikor ölçümü, bu ölçümden 5 ay sonra 3.doz aşı olan ve olmayan ve 2.kez antikor düzeyi bakılmasını kabul eden 30 katılımcıya tekrar antikor ölçümü yapılarak ölçüm sonuçları değerlendirilmiştir. Bulgular: Bu çalışmada hastane personelinin yaş ortalaması 34,37±9,06 idi. CoronaVac aşısı olan katılımcıların %61,9'unda aşı sonrası istenmeyen etkiler (ASİE) görüldüğü, katılımcıların ASİE nedeniyle %1,5'inin ilk doz aşıdan sonra, %1,0'ının 2.doz aşıdan sonra herhangi bir sağlık kuruluşuna başvurduğu saptandı. Aşı sonrası meydana gelen yan etkilerin büyük oranda ilk 24 saat içerisinde meydana geldiği tespit edildi. Katılımcılarda en sık görülen yan etkiler %30,0 ile aşı yapılan kolda ağrı-uyuşma, %25,0 ile halsizlik, %19,6 ile yorgunluk ve %19,6 ile baş ağrısı olarak belirlendi. ASİE görülme oranının kadınlarda, alerji öyküsü olanlarda ve hastalar ile daha yakın planda çalışan personelde daha yüksek olduğu tespit edildi. Katılımcıların 2 doz CoronaVac aşısından 1 ay sonra seropozitiflik oranı %100,0 olarak bulundu. Antikor düzeyi ölçülen katılımcıların 2 doz CoronaVac aşısından 1 ay sonra ölçülen antikor düzeyi 128,85 U/ml, 3.doz aşı yaptırmayan katılımcıların 2.doz aşıdan 6 ay sonra ölçülen antikor düzeyi 60,50 U/ml, 3.doz aşısını CoronaVac yaptıran katılımcıların 3.doz aşıdan 1 ay sonra ölçülen antikor düzeyi 2037,50 U/ml, 3.doz aşısını Biontech yaptıran katılımcıların 3.doz aşıdan 1 ay sonra ölçülen antikor düzeyleri 16869,00 U/ml olarak bulundu. Katılımcılardan 3.doz aşı yaptırmayanların 2.doz aşıdan 6 ay sonra ölçülen antikor seviyelerinin, 2.doz aşıdan 1 ay sonra ölçülen antikor seviyelerine göre düşük olduğu ancak istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı tespit edildi (p>0,05). Katılımcılardan 3.doz aşısını mRNA aşısı olan Biontech yaptıran grubun antikor düzeyleri, 3.doz aşısını olmayan ve 3.doz aşısını CoronaVac yaptıran gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptandı (p<0,001). Sonuç: CoronaVac aşısı sonrası gelişen yan etkilerin hafif ve orta düzeyde olduğu saptanmıştır. CoronaVac aşısının kişilere güvenle uygulanabileceği öngörülmüştür. Aşı sonucu oluşan antikorların belli süre sonra azalma gösterdiği bu nedenle de rapel dozun gerekli olduğu düşünülmüştür. İki doz CoronaVac ile aşılanmış ve 3.doz aşısını mRNA aşısı olarak tercih eden katılımcıların bağışıklık tepkisinin, 3.doz aşısını CoronaVac olarak tercih eden katılımcılardan çok daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Sars-CoV-2, COVID-19 Aşıları, istenmeyen etkiler, antikorlar

The COVID-19 pandemic still affects the whole world. Clarifying the humoral response in guiding in disease prevention, prevention of reinfections and vaccine studies. The aim of our study is to determine the antibody responses that occur after COVID-19 infection and the factors affecting them. Method: One hundred patients with positivite COVID-19 PCR test were included in our study. COVID-19 IgM and IgG antibody levels of the patients were followed up on the 7th day, 15th day, 30th day, 3rd month and 6th month. Age, gender, comorbidities, symptoms, CT results, influenza and pneumococcal vaccines, transmission routes, laboratory values and antibody levels of the patients were compared. Results: COVID-19 IgM and IgG antibodies of the patients were positive, respectively, 69% and 49% on the 7; 96% and 98% at day 15; 76% and 98% at day 30; 65% and 94% at 3 months; at 6 months, 35% and 100%. Antibody levels were found to be higher in patients with symptoms of weakness, cough, shortness of breath, diarrhea. Antibody levels were found to be higher in patients with involvement in chest CT. Antibody levels were found to be higher in inpatients than in outpatients. There was a positive correlation between lymphocyte count, ALT, AST, D-dimer, fibrinogen, ferritin, CRP, procalcitonin levels and antibody levels. Conclusion: It was found that neutralizing antibodies were formed to a large extent in patients with COVID-19 and persisted for 6 months. Antibody levels were found to be higher in those who had symptomatic and more severe disease. COVID-19 pandemisi tüm dünyayı halen etkilemektedir. Hastalıktan korunmada, reenfeksiyonların önlenmesinde ve aşı çalışmalarında humoral yanıtın aydınlatılması yol gösterici olmaktadır. Çalışmamızın amacı COVID-19 enfeksiyonu sonrası oluşan antikor yanıtları ve bunları etkileyen faktörleri belirlemektir. Yöntem: Çalışmamıza COVID-19 PCR testi pozitif olan 100 hasta dahil edildi. Hastaların 7. gün, 15. gün , 30. gün 3. ay ve 6. ayda COVID-19 IgM ve IgG antikor düzeyleri takibi yapıldı. Hastaların yaşları, cinsiyetleri, komorbiditeleri, semptomları, BT sonuçları, laboratuvar değerleri ile antikor düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: Hastaların COVID-19 IgM ve IgG antikorları sırasıyla 7. günde % 69 ve % 49; 15. günde % 96 ve %98; 30. günde %76 ve % 98; 3. ayda % 65 ve %94; 6. ayda %35 ve %100 oranında pozitif saptandı.Halsizlik, öksürük, nefes darlığı, ishal semptomları olan hastalarda antikor düzeyleri yüksek bulundu. Göğüs BT’ de tutulumu olan hastalarda antikor düzeyleri daha yüksek saptandı. Yatan hastalarda ayaktan takip edilen hastalara göre antikor düzeyleri daha yüksek bulundu. Lenfosit sayısı, ALT, AST, D-dimer, fibrinojen, ferritin, CRP, prokalsitonin düzeyleri ile antikor düzeyleri arasında pozitif yönde korelasyon görüldü. Sonuç: COVID-19 geçiren hastalarda büyük oranda nötrolizan antikorların oluştuğu ve 6 ay boyunca devamlılık gösterdiği bulundu. Hastalığı semptomatik geçirenler ve daha şiddetli geçirenlerde antikor düzeyleri daha yüksek bulundu.

Introduction and objectives: Stress is the pushing of one's mental and physical limits in new situations. It is called the reactions of the organism to adapt to this new situation. In cases where stress, which is a part of our lives, cannot be coped with, negative results may occur physically and mentally. An individual's method of coping with stress creates psychological resilience, reactions to stress and the results it will bring. In this study, we aimed to examine the effects of the psychological resilience level and methods of coping with stress of the emergency service assistants working in Izmir during the COVID-19 pandemic on the perceived stress level and the factors that may be related to the stress level. Materials and Methods: 126 people were included in the cross-sectional analytical study conducted between April and June 2021. The data were collected under observation by the researcher. The dependent variable of the study is the perceived stress level. The main independent variables of the study are individuals' psychological resilience levels and methods of coping with stress. Other independent variables are socio-demographic characteristics, health status, working conditions, and other COVID-19-related conditions. Data analysis was performed using SPSS 24.0. Descriptive findings were presented as number, percentage, mean ± standard deviation, and median (smallest-maximum value). The relationship between independent variables and dependent variables was evaluated with Student's t test, One Way ANOVA, Mann Whitney U test, Spearman correlation analysis. Statistical significance level was accepted as p<0.05. Results: The median total score on the perceived stress level scale of 126 people participating in the study was found to be 27, 25.5 for women and 28.5 for men. The perceived stress level was found to be significantly higher in those living with a risky group at home, working in a medical school hospital, expressing their health status as bad or very bad in the last 30 days, and those who did not feel resilient. While the use of protective equipment, being vaccinated, adequate sleep, alcohol-smoking and other demographic characteristics did not affect the stress level, it was determined that those who received psychiatric treatment during the pandemic reduced their stress levels. There was a weak but significant (r=-0.309, p<0.001) negative correlation between the total score of the Scale of Coping with Stress and the total score of the Perceived Stress Level Scale. There was a weak but significant (r=-0.389, p<0.001) negative correlation between the total scores of the Adult Resilience Scale and the Perceived Stress Level Scale total scores. There was a moderate and significant (r= 0.462, p<0.001) positive correlation between the Stress Coping Methods Scale and the Adult Resilience Scale Total Scores. Conclusion: In this study, it was observed that as individuals' psychological resilience increases in coping with stress, their stress level decreases. In addition, the fact that people are a risky group at home and their perception of health is bad also increased the level of stress. The fact that individuals share their work-related problems, perceive their health status as good, and have a high capacity to cope with stress have been identified as factors that increase resilience. Giriş ve Amaç: Stres, karşılaşılan yeni durumlarda insanın ruhsal, bedensel sınırlarının zorlanmasıdır. Organizmanın, bu yeni duruma uyum sağlamak için gösterdiği tepkiler olarak adlandırılmaktadır. Yaşamımızın bir parçası olan stresle başa çıkılamadığı durumlarda, kişide bedensel ve ruhsal olarak olumsuz sonuçlar ortaya çıkabilir. Bireyin stresle başa çıkma yöntemi, psikolojik dayanıklılığı, strese verdiği tepkiler ve bunun getireceği sonuçlar doğurur. Bu çalışmada, COVID-19 pandemisinde İzmir ilinde çalışmakta olan acil servis asistanlarının psikolojik dayanıklılık düzeyi ve stresle başa çıkma yöntemlerinin algılanan stres düzeyi üzerine etkisini ve stres düzeyi ile ilişkili olabilecek etmenlerin incelenmesi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Nisan-Haziran 2021 tarihleri arasında kesitsel analitik tipte yapılan araştırmaya 126 kişi dahil edilmiştir. Veriler araştırmacı tarafından gözlem altında toplanmıştır. Çalışmanın bağımlı değişkeni: algılanan stres düzeyidir. Çalışmanın temel bağımsız değişkenleri ise bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeyleri ve stres ile başa çıkma yöntemleridir. Diğer bağımsız değişkenler sosyo-demografik özellikler, sağlık durumu, çalışma koşulları ve COVID-19 ile ilgili diğer durumlardır. Veri analizi SPSS 24.0 kullanılarak yapılmıştır. Tanımlayıcı bulgular sayı, yüzde, ortalama ± standart sapma ve ortanca (en küçük-en büyük değer) olarak sunulmuştur. Bağımsız değişkenlerle bağımlı değişken arasındaki ilişki Student’s t testi, One Way ANOVA, Mann Whitney U testi, Spearman korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan 126 kişinin Algılanan stres düzeyi ölçeği toplam puan medyan değeri 27, kadınlarda 25,5, erkeklerde 28,5 bulunmuştur. Evde riskli bir grup ile yaşayanlarda, tıp fakültesi hastanesinde çalışanlarda, son 30 gün içerisinde sağlık durumunu kötü ve çok kötü olarak ifade edenlerde, kendini dayanıklı hissetmeyenlerde algılanan stres düzeyi anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Koruyucu ekipman kullanma, aşılı olma, yeterli uyku, alkol-sigara kullanımı ve diğer demografik özellikler stres düzeyini etkilememişken, pandemi sırasında psikiyatrik tedavi alanların stres seviyelerini azaldığı saptanmıştır. Stresle Başa Çıkma Yöntemleri Ölçeği toplam puan ile Algılanan Stres Düzeyi Ölçeği toplam puan arasında zayıf düzeyde ancak anlamlı (r=-0,309, p<0,001) bir negatif korelasyon görülmüştür. Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği toplam puanları ile Algılanan Stres Düzeyi Ölçeği toplam puanları arasında zayıf düzeyde ancak anlamlı ( r=-0,389, p<0,001) negatif yönde bir korelasyon görülmüştür. Stresle Başa Çıkma Yöntemleri Ölçeği ve Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği Toplam Puanları arasında ise orta düzeyde ve anlamlı (r= 0,462, p<0,001) pozitif yönde bir korelasyon görülmüştür. Sonuç: Bu çalışmada bireylerin stresle baş etmede, psikolojik dayanıklılıkları arttıkça stres düzeyinin azaldığı görülmüştür. Ayrıca kişilerin evlerinde riskli bir grup olması ve sağlık algılarının kötü olması da stres düzeyini arttırmıştır. Bireylerin işle ilgili sorunlarını paylaşması, sağlık durumlarını iyi olarak algılamaları ve stresle başa çıkabilme kapasitelerinin yüksek olması dayanıklılığı arttıran unsurlar olarak saptanmıştır.