• COVID-19
• Other research productsclose
• 2019-2023close
• Open Access close
• TR close

Bu çalışma, Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı olası COVID-19 vaka sorgulama kılavuzuna göre; kombine nazofaringeal/orofaringeal sürüntü örneklerinde RT-PCR ile hızlı antijen test sonuçlarının karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmada, 28 Ekim 2021-14 Kasım 2021 tarihleri arasında, Bursa Uludağ Üniveristesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Acil Pandemi Polikliniğine, SARS-CoV-2 RT-PCR testi (Biospeedy, Bioeksen, İstanbul, Turkiye) yaptırmak için başvurmuş olan 200 hastadan kombine nazofaringeal/orofaringeal (kombine burun boğaz sürüntüsü) sürüntü örnekleri alındı. Semptomları bir haftadan kısa sürenler çalışmaya dahil edildi. Bursa Uludağ Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim dalı içindeki PCR laboratuvarında Mö-screen korona antijen testleri (möLab, QIAGEN, Almanya) çalışıldı ve SARS-CoV-2 RT-PCR testi Ct değeri (döngü eşiği) ile hızlı antijen test sonuçları arasındaki uyum karşılaştırıldı. Hızlı antijen test sonuçları pozitif ya da negatif olarak kaydedildi. Pozitif sonuçlar, test bandındaki renk yoğunluğuna göre güçlü, orta, zayıf olarak tecrübeli, tek kişi tarafından değerlendirildi. İki yüz katılımcının seksen tanesinin her iki testi pozitifti. Yüz yirmisinin negatifti. Duyarlılık (80/80) ve özgüllük (120/120) %100 olarak bulundu. Zayıf pozitif olarak değerlendirilen 19 sonucun Ct değer aralığı 18,9-30,37, orta pozitif olarak değerlendirilen 38 sonucun Ct değer aralığı 16,56-28,48, güçlü pozitif olarak değerlendirilen 23 sonucun Ct değer aralığı 14,03-23,66 olarak bulundu. Ct değerleriyle hızlı antijen testinin pozitifliği arasında, istatistiksel olarak anlamlı, ters bir korelasyon bulundu (r değeri - 0,706, p < 0,001). Sonuç olarak SARS-CoV-2 PCR testi ile Mö-screen korona antijen testinin uyumunun yüksek olması nedeniyle; okullar, bakım evleri gibi kalabalık alanlarda, NAAT’ların kısıtlı olduğu veya bulunmadığı yerlerde Mö-screen korona antijen testi kullanımının uygun olduğu değerlendirildi. This study was conducted in accordance with the possible COVID-19 case investigation guidelines of the Ministry of Health of the Republic of Turkey; in order to compare the rapid antigen test results with RT-PCR in combined nasopharyngeal/oropharyngeal swab samples. In the study, combined nasopharyngeal/oropharyngeal swab samples were obtained from 200 patients who applied to Bursa Uludağ University Health Application and Research Center Emergency Pandemic Outpatient Clinic between October 28, 2021 and November 14, 2021 for the SARS-CoV-2 RT-PCR test (Biospeedy, Bioeksen, Istanbul, Turkey). Whose symptoms lasted less than a week were included in the study. Bursa Uludağ University Health Application and Research Center, Medical Microbiology PCR laboratory performed Mo-screen Corona antigen tests (moLab, QIAGEN, Germany) and SARS-CoV-2 RT-PCR test and the Ct values (cycle threshold) were determined. Antigen test results were compared with RT-PCR. Rapid antigen test results were recorded as positive or negative. The positive results were evaluated by a single experienced person as strong, medium and weak according to the color intensity in the test band. Eighty of the two hundred participants had both tests positive. One hundred and twenty of them were negative in both tests. Sensitivity (80/80) and specificity (120/120) were found to be 100%. The Ct value range of 19 results evaluated as weakly positive was 18,9-30,37, the Ct value range of 38 results evaluated as moderately positive was 16,56-28,48, and the Ct value range of 23 results considered as high positive was 14,03-23,66. A statistically significant inverse correlation was found between Ct values and the positive intensity of the rapid antigen test (r value -0,706, p < 0,001). In conclusion, due to the high compatibility of the SARS-CoV-2 PCR test and the Mö-screen corona antigen test, Mö-screen corona antigen test is usable in crowded areas such as schools, and nursing homes, and where NAAT tests are limited or unavailable.

COVID-19 is a disease that started as a pneumonia epidemic in Wuhan, China's Hubei province in January 2020, and quickly became a global health problem. There are also pregnant women in the affected group. It is well known that pregnant women are vulnerable to infections. Both pregnant women and newborns should be considered at risk for COVID19. In some studies, vertical transition is mentioned. Therefore, it is crucial to understand the impact of COVID-19 on morbidity, mortality, perinatal, maternal and fetal aspects of pregnant women and newborns in order to develop strategies for prevention and infection control. The aim of this study is to investigate the infants of mothers who had COVID-19 infection during pregnancy have cardiac effects. In this study, babies of mothers who applied to NE University Meram Medical Faculty Pediatric Cardiology and Neonatal Department between 2021-2022 and diagnosed with COVID-19 during pregnancy were evaluated cardiologically. Physical examination, heart sounds, ECO (echocardiografi) and ECG (electrocardiografi) parameters were evaluated at admission. Statistical analysis of the data was performed using the SPSS 27.0 package program (IBM SPSS, Chicago, IL, USA). Statistically, cases where p was less than 0.05 were considered significant. 41.9% (n=13) of 31 infants born to mothers who had COVID-19 infection during pregnancy were girls and 58.1% (n=18) was boys. 56.3% (n=18) of 32 babies born to vii mothers who did not have COVID-19 infection during pregnancy were girls and 43.8% (n=14) were boys. There was no significant difference between the groups in terms of gender (p=0.256). 25.8% (n=8) of the babies of mothers who had COVID-19 during pregnancy were premature, 74.2% (n=23) were mature; 15.6% (n=5) of the babies of mothers who did not have COVID-19 during pregnancy were premature and 84.4% (n=27) were mature. There was no statistically significant difference between the birth week of the babies and the status of having COVID-19 during the pregnancy of the mothers (p=0.318). There was no difference between the presence of symptoms in the newborn period and hospitalization in the intensive care unit in the newborn period and the situation of the mothers having COVID19 infection during pregnancy. There was no difference between the groups in terms of birth weight of the babies (p=0.896). There was no statistically significant difference between the weight gain rates of the babies (p=0.123). There was no significant difference between the length of stay of the babies in the intensive care unit and the status of the mothers having COVID-19 infection during their pregnancies. The values of the parameters measured in ECHO were found to be similar in babies of mothers who had and did not have COVID-19 during pregnancy (p>0.05). There was a statistically significant difference between the maximum values of the P wave measured in the ECGs of babies born to mothers with and without COVID-19 positivity (p=0.048). It was found that the other values measured on the ECG were similar in both groups, there was no statistically significant difference between them (p>0.05). Data on intrauterine exposure to COVID-19 and vertical transmission are still insufficient. In the literature review, we could not find sufficient data about the babies of mothers who had COVID-19 during pregnancy. Therefore, further studies are needed. However, no intrauterine cardiac involvement was found in our study. Coronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19), Ocak 2020'de Çin'in Hubei eyaleti Wuhan'da pnömoni salgını şeklinde başlayıp hızlı şekilde küresel sağlık sorunu haline gelen bir hastalıktır. Hamile kadınların enfeksiyonlara karşı savunmasız oldukları iyi bilinmektedir. Hem hamile kadınlar hem de yeni doğanlar COVID-19 açısından risk altında kabul edilmelidir. Bazı çalışmalarda dikey geçişten söz edilmektedir. Bu nedenle, önleme ve enfeksiyon kontrolüne yönelik stratejiler geliştirmek için COVID-19'un morbidite, mortalite, perinatal, maternal ve fetal açıdan hamile kadınlar ve yenidoğanlar üzerindeki etkisini anlamak çok önemlidir. Bu çalışma ile gebeliğinde COVID-19 enfeksiyonu geçiren anne bebeklerinin kardiyak etkilenmesinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmaktadır. Bu çalışmada, 2021-2022 yılları arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Kardiyoloji ve Neonatoloji Bilim Dalı'na başvuran, gebelikte COVID-19 tanısı alan anne bebekleri kardiyolojik olarak değerlendirilmiştir. Başvuruda fizik muayene, kalp sesleri, ekokardiyografi (EKO) ve elektrokardiyografi (EKG) parametreleri değerlendirildi. Verilerin istatistiksel analizi, SPSS 27,0 paket programı (IBM SPSS, Chicago, IL, USA) kullanılarak yapıldı. İstatistiksel olarak p0,05). COVID-19 geçiren ve geçirmeyen anneden doğan bebeklerin EKG’lerinde ölçülen P dalgasının maksimum değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p=0,048). EKG’de ölçülen diğer değerlerin her iki grupta benzer olduğu, aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı tespit edildi (p>0,05). İntrauterin COVID-19 maruziyeti ve dikey geçişle ilgili veriler hala yetersizdir. Literatür taramasında gebeliğinde COVID-19 geçiren anne bebekleri ile ilgili yeterli veriye rastlayamadık. Bu nedenle daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır. Ancak çalışmamızda intrauterin kardiyak etkilenmeye rastlanmadı

Sanayi devrimiyle başlayan teknolojik gelişmeler 20.yüzyılın sonlarında iyice hızlanmıştır. Sanayi ve teknolojideki bu gelişmeler sadece üretim süreçleri ve çalışma hayatında değil sosyal ve kültürel hayatımızda da köklü değişikliklere neden olmuştur. Tüm bu değişimlere ayak uydurabilmek için çeşitli eğitimlere, meslek kurslarına, hizmet içi eğitimlere katılmak gerekli hale gelmiştir. Bu durum da yaşam boyu öğrenme kavramını ortaya çıkarmıştır. Kimi insanlar yaşam boyu öğrenme ve değişimlere ayak uydurmada daha başarılıyken kimi insanlar bu konuda daha yetersiz kalmıştır. Bu bağlamda yaşam boyu öğrenme kavramının nelere bağlı olduğu ve insanların bu konudaki yeterliliklerinin belirlenmesi konusunda çeşitli bilimsel çalışmalar literatürde yerini almıştır. Öte yandan öğretmen ve öğrencinin çeşitli nedenlerle bir araya gelememesi nedeniyle ortaya çıkan uzaktan eğitim kavramı da uzun yıllardır çeşitli şekillerde hayatımızda yer almaktadır. Özellikle 2000’li yıllardan sonra bilgisayar ve internet teknolojilerindeki hızlı gelişimle internet tabanlı uzaktan eğitim yaygınlaşmaya başlamıştır. Kullanımı yavaş yavaş artan çevrimiçi eğitim 2020 yılında tüm dünyayı etkileyen Covid 19 salgını sonrası hızla yayılmıştır. Çevrimiçi öğrenmenin verimini etkileyen unsurları belirlemeye ve çevrimiçi öğrenmenin verimini arttırmaya yönelik çeşitli çalışmalar da yıllar içerisinde literatürde yerini almıştır. Çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk da çevrimiçi öğrenmenin verimini etkileyen önemli unsurlardan biri olarak ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda bu tez çalışmasında günümüzde eğitimin iki önemli kavramı olan yaşam boyu öğrenme ve çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk arasındaki ilişki incelenmiştir. Bu amaçla bu kavramlarla ilgili yapılan araştırmalar ve ölçek çalışmaları incelenmiştir. Literatürde oldukça geniş kabul gören Yaşam Boyu Öğrenme ve Çevrimiçi Öğrenmeye Hazırbulunuşluk ölçekleri aynı anda üniversite öğrencilerine uygulanmıştır. Elde edilen verilerle yaşam boyu öğrenmenin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk alt boyutları üzerinde belirleyici etkileri olup olmadığını, varsa hangi boyutlarda etkili olduğu belirlenmeye çalışılmıştır. Bulgular yaşam boyu öğrenmenin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk alt boyutları olan bilgisayar/internet öz yeterliliği, öz güdümlü öğrenme, öğrenci kontrolü, öğrenme için motivasyon, çevrimiçi iletişim öz yeterliliği arasında pozitif ve anlamlı bir ilişkisi olduğunu göstermiştir. Technological developments that started with the industrial revolution accelerated after the end of the 20th century. Developments in industry and technology have caused radical changes not only in production processes and working life, but also in our social and cultural life. In order to keep up with all these changes it has been necessary to attend various trainings, vocational courses, in-service trainings. This gave rise to the concept of lifelong learning. While some people are more successful in lifelong learning and keeping up with changes, some people are incompetent in this regard. In this context, various scientific studies have taken place in the literature on what the concept of lifelong learning depends on and the determination of people's competencies in this regard. On the other hand, the concept of distance education, which emerged due to the fact that the teacher and the student could not come together for various reasons, has been in our lives in various ways for many years. Especially after the 2000s, with the rapid development in computer and internet technologies, internet-based distance education has started to become widespread. The use of online education, which has been gradually increasing in recent years, has spread rapidly after the Covid 19 epidemic, which affected the whole world in 2020. Various studies aimed at determining the factors affecting the efficiency of online learning and increasing the efficiency of online learning have also taken their place in the literature over the years. Readiness for online learning has also been noted in the literature as one of the important factors affecting the efficiency of online learning. In this context, in this thesis, the relationship between lifelong learning and readiness for online learning, which are two important concepts of education today, has been examined. For this purpose, researches and scale studies related to these concepts were examined. Lifelong Learning and Online Learning Readiness scales, which are widely accepted in the literature, were applied to university students at the same time. By analyzing the obtained data, it has been tried to determine whether lifelong learning has decisive effects on the sub-dimensions of readiness for online learning, and if so, in which dimensions. The findings showed that there is a positive and significant relationship between the online learning readiness sub-dimensions of lifelong learning, computer/internet self-efficacy, self-directed learning, student control, motivation for learning, and online communication self-efficacy.

Human is born, lives, grows and dies. Yet, immorality is not a possible life process in the World. In that case, a person is part of an active learning and teaching process throughout this finite life. We can say that early childhood is the period when the most basic building blocks of learning are formed. It is a process that starts from the first years of development, from the moment we were born and continues until the school ages when we received our first education. The most basic definition of this period is that the child’s mind is constantly recording in a video/voice recorder format. It is period that the most basic physical and mental developments and the basic habits that are held until the moment of death. The debate on whether internet-based technologies, which entered human life with the new millennium, should be used in the early childhood period has been on the agenda for many years. Many experts suggest that child should be kept away from technological devices as mush as possible in early childhood. In order to create an effective learning process, transferring the right contents to the child as much as possible and the possible negative effects of digital device screens on the brain are known by everyone. However, 2020 has been the year of the most important pandemic outbreak of the new century. Due to the Covid-19 pandemic, some changes have been experienced in early childhood education in every area. Although attemps are made to keep them away, mobile screens and digital time, which children are actively exposed to, sometimes for educational purposes and sometimes for spending time, have increased during the pandemic period. The negative effects (curfews, prolonged staying at home, deprivation of social space etc) of the pandemic on human life have increased the rate of chilren’s participation in digital environments. In this study, the reasons and consequences of children’s exposure to digital platforms during the pandemic process are described descriptively.

In the version of this article initially published, the following authors were omitted from the author list and the Author contributions section for “investigation” and “writing and editing”: Nandor Hajdu (Institute of Psychology, ELTE Eötvös Loránd University, Budapest, Hungary), Jordane Boudesseul (Facultad de Psicología, Instituto de Investigación Científica, Universidad de Lima, Lima, Perú), Rafał Muda (Faculty of Economics, Maria Curie-Sklodowska University, Lublin, Poland) and Sandersan Onie (Black Dog Institute, UNSW Sydney, Sydney, Australia & Emotional Health for All Foundation, Jakarta, Indonesia). In addition, Saeideh FatahModares’ name was originally misspelled as Saiedeh FatahModarres in the author list. Further, affiliations have been corrected for Maria Terskova (National Research University Higher School of Economics, Moscow, Russia), Susana Ruiz Fernandez (FOM University of Applied Sciences, Essen; Leibniz-Institut für Wissensmedien, Tübingen, and LEAD Research Network, Eberhard Karls University, Tübingen, Germany), Hendrik Godbersen (FOM University of Applied Sciences, Essen, Germany), Gulnaz Anjum (Department of Psychology, Simon Fraser University, Burnaby, Canada, and Department of Economics & Social Sciences, Institute of Business Administration, Karachi, Pakistan). The changes have been made to the HTML and PDF versions of the article.

Patients with chronic kidney disease, chronic heart failure and hypertension have an increased risk of coronavirus disease 2019 (COVID-19)-related death. Renin-angiotensin-aldosterone system (RAS) blockers are commonly prescribed to decrease morbidity and mortality in these conditions. Following the pre-clinical demonstration of COVID-19 viral entry into cells via angiotensin-converting enzyme-2, the use of RAS blockers was questioned in infected individuals. Theodorakopoulou et al. extensively review the pathophysiology behind that hypothesis and observational or clinical trials on RAS blockers and COVID-19. Despite being a scientific hot spot of an ongoing debate, discontinuation of RAS blockers is not associated with improved clinical outcomes in COVID-19 and may have potential harmful effects, including exacerbation of the underlying disease. NA

Arthralgia is defined as a condition in which the joint pain is not accompanied by inflammatory markers. Arthritis is, however, defined as the inflammatory condition in which the joint pain is accompanied by at least one of swollen joints, redness, warm joints and limited range of motion. Joint pain is a common symptom among children and observed in many different diseases. The objective of our study is investigating etiology and retrospective evaluation of demographic data of children presenting with arthralgia.In our study, patients presenting with joint pain to General Pediatrics and Pediatric Subspecialty (Nephrology, Infectious Diseases, Hematology/Oncology and Emergency Department) Outpatient Clinics of Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine Department of Pediatrics between January 2020 and December 2021 were evaluated retrospectively. Patients’ presenting complaints, physical examination findings, laboratory results, radiological studies and outcome were evaluated. SPSS 23.0 package program was used for statistical analyses. A p0.005) Rate of leukocytosis and elevated erythrocyte sedimentation rate was found to be significantly higher in patients presenting with arthritis than those presenting with arthralgia.In conclusion, joint pain is a condition which is common among children and may be associated with many different final diagnoses. Time of onset of complaints, which joints are involved, presence of additional complaints, physical examination findings, additional symptoms, family history, trauma, and consumption of dairy products from raw milk, as well as some laboratory parameters and imaging modalities may serve as a guide in differential diagnosis. In children, arthralgias mostly have an acute onset and are associated with infections. In our study, the most common diagnosis in patients presenting with joint pain was brucella. This high rate of brucellosis is related to high rate of consumption of raw dairy products and stockbreeding in Konya and surroundings. Joint pain is included in differential diagnosis of many diseases due to nonspecific presenting complaints including fever, loss of appetite and malaise. Brucellosis should be considered in differential diagnosis and consumption of pasteurized dairy products should be encouraged in our country and the places where brucella is still prevalent like our region. Artralji eklem ağrısı ile beraberinde inflamatuar belirteçlerin olmadığı, artrit ise eklem ağrısının yanında eklemde şişlik, kızarıklık, ısı artışı ve hareket kısıtlılığından en az birisinin eşlik ettiği yangısal duruma denilir. Eklem ağrısı çocuklarda sık görülen semptomdur ve çok farklı hastalıkların bulgusu olabilir. Çalışmamızın amacı artralji ile başvuran çocuklarda etyolojiyi araştırmak ve kategorize etmek, demografik özelliklerini, hastaların başvuru yerlerine göre dağılımını, en sık başvuru şikayetlerini, başvurduğu bölüme göre yönlendirilen bölümleri tespit etmek ve bu hastaların son durumunu belirlemekti. Ayrıca içinde bulunduğumuz Covid-19 pandemisinin eklem ağrısı ile ilişkisini incelemekti. Çalışmamızda Ocak 2020- Aralık 2021 tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı çocuk genel ve yandal (nefroloji, enfeksiyon, hematoloji/onkoloji, acil) polikliniklerine eklem ağrısı ile başvuran hastalar geriye dönük incelendi. Hastaların başvuru şikayetleri, fizik muayeneleri, laboratuvar tetkikleri, radyolojik görüntülemeleri ve sonuç durumu değerlendirildi. İstatistiksel analizler için SPSS 23.0 programı kullanıldı. p 0,005) Artrit ile başvuranlarda artraljiye oranla lökositoz ve eritrosit sedimantasyon hızı yüksekliği anlamlı derecede yüksek oranda saptanmıştır. Sonuç olarak; eklem ağrısı şikayeti çocuklarda sık görülen ve çok farklı sonuç tanıları alabilen bir durumdur. Şikayetin başlama zamanı, hangi eklemlerin tutulduğu, ek şikayet varlığı, fizik muayene özellikleri, ek semptomları, aile öyküsü, travma, çiğ sütten süt ve süt ürünleri tüketimi ve bazı laboratuvar parametreleri ile görüntüleme teknikleri ayırıcı tanıda yol gösterici olabilir. Çocuklarda artraljilerin büyük çoğunluğu akut başlar ve enfeksiyon ile ilişkilidir. Çalışmamızda eklem ağrısı ile başvuran hastalarda en sık görülen tanı bruselloz olmuştur. Brusellanın yüksek oranda olması Konya ve çevresindeki illerde çiğ süt ve süt ürünleri ile beslenme ve hayvancılıkla uğraşmanın yaygın olması ile ilişkilidir. Eklem ağrısı, ateş, iştahsızlık, halsizlik gibi non spesifik şikayetlerle başvurduğundan birçok hastalıkla ayırıcı tanıya girer. Ülkemiz ve bölgemiz gibi halen yoğun brusella görülen bölgelerde ayırıcı tanıda akılda mutlaka bulundurulmalıdır ve pastörize süt ve ürünleri kullanılması teşvik edilmelidir.

Akut inme bulgularıyla hastaneye başvuran COVİD-19’ lu bir hastada servikal internal karotis arter ve intrakranial arteriyel yatakta (orta serebral arter M2 segmenti) akut tromboembolinin BT anjiografi bulguları sunulmuştur.

NA

Amaç: Koronavirüs hastalığı (COVID-19), yeni keşfedilen bir koronavirüsün (SARS-CoV-2) neden olduğu bulaşıcı bir hastalıktır. Dünya çapında milyonlarca insanı etkileyen bu hastalığın, özellikle ileri yaştaki kişiler ile bilinen hipertansiyon, diyabet ve obezitesi olan kişilerde daha yüksek mortalite ve morbiditeye neden olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada pandemi hastanemizdeki COVID-19 hastalarında hipertansiyon ve mortalite ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Çalışmamıza Dicle Üniversitesi Pandemi Hastanesi Yoğun Bakım Ünitesinde Mart 2020- Eylül 2021 tarihleri arasında COVID-19 tanısı alarak yatarak tedavi gören 434 hastanın demografik bilgileri, ilave hastalıkları, kullandığı antihipertansif ilaçlar, vital bulguları, laboratuvar değerleri retrospektif incelendi. Hastaların yoğun bakım gözlemi sonucunda klinik sonuçları taburcu ya da exitus olmalarına göre kaydedilerek hipertansiyonun, ACEi kullanımının ve ilave hastalıklar gibi bulguların COVID-19 tanılı hastalarda mortaliteyle ilişkisi değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 434 hastanın 256'sı (%59) erkek, 178'i (%41) kadındı. Ortalama yaş 66,4 ±14,7 olarak saptandı. Hastaların ek hastalıkları değerlendirildiğinde olguların %50,9'unda HT, %24,9'unda DM, %10,9'unda Akciğer Hastalıkları (Astım-KOAH-Bronşektazi), %18,9'unda Kalp hastalıkları (KAH-KY), %11,5'unda KBH, %9,9'unda Maligniteler mevcutken, olguların %29,5'unda ek hastalık yoktu. Hipertansif hastaların %29,8'i ACEi/ARB, %73,3'ü Kalsiyum kanal bloker, %44,7'si Beta bloker, %7,6'sı Alfa bloker ve %12,2'si Diüretik kullandığı saptandı. Antihipertansif kullanımı monoterapi ve çoklu tedavi olarak değerlendirildiğinde hipertansif hastaların %54,7'si tekli antihipertansif, %27,1'i ikili antihipertansif, %15,8'i üçlü antihipertansif, %2,2'si dörtlü antihipertansif kullanığı görüldü. Çalışmamıza katılan COVID-19 hastalarının kan basıncı ölçümlerinin JNC 7'ye göre sınıflandırılması yapıldığında %29,5'u Normal, %19,6 Pre-hipertansif, %35,3 Evre-1 HT, %15,7 Evre-2 HT olduğu görüldü. Ek hastalık varlığıyla mortalite ilişkisine bakıldığında komorbid hastalığı olanların %54,6'sı komorbid hastalığı olmayanların %44,5'i eksitus olduğu görüldü, aradaki fark istatistiksel olarak sınırda anlamlı saptandı(p=0,05). Çalışmaya katılan hastalar arasında Hipertansiyon varlığının mortalite üzerine ilişkisi değerlendirildiğinde; hipertansiyonu olan 221 hastanın %56,6'sının eksitus ve %43,4'ünün taburcu olduğu görüldü. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı(p<0,03). Hastaların Kan basıncı ölçümlerinin JNC-7'ye göre sınflandırılması ile mortalite ilişkisi değerlendirildiğinde kan basıncı normal hastaların %47,7'si, pre-hipertansif olan hastaların %44,7'si, Evre-1 olan hastaların %56,9'u ve Evre-2 olan hastaların %55,9'u eksitus olduğu görüldü. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Çalışmamıza katılan hipertansif hastaların kullandığı anti-hipertansifler ile mortalite ilişkisi değerlendirildiğinde; ACEi kullanan hastaların %42,4'ü, kullanmayanların %62,6'sı eksitus olduğu görüldü, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı saptandı(p<0,02). Sonuç: COVID-19 hastalarında komorbidite varlığı mortalite açısından en önemli faktörlerin başında gelir. Hipertansiyon COVID-19 hastalarında en yaygın komorbiditelerden birini temsil etmektedir. COVID-19 hastalarında, hipertansiyon eşlik ettiğinde daha yüksek ölüm oranı görülmektedir. RAAS inhibitörlerine sahip hastalar, çalışmamızda daha yüksek bir mortalite riskine maruz kalmamıştır ve RAAS inhibitörlerinin kullanımının daha düşük mortalite riski ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bununla birlikte, COVID-19 enfeksiyonu olan hastalarda RAAS inhibitörlerine devam etmek için belirgin bir ek risk olmadığı düşünülmelidir. Purpose: Coronavirus disease (COVID-19) is an infectious disease caused by a newly discovered coronavirus (SARS-CoV-2). It is known that this disease, which affects millions of people worldwide, causes higher mortality and morbidity, especially in elderly people and people with known hypertension, diabetes and obesity. In this study, we aimed to evaluate the relationship between hypertension and mortality in COVID-19 patients in our pandemic hospital. Methods: In our study, demographic information, additional diseases, antihypertensive drugs used, vital signs, and laboratory values of 434 patients diagnosed with COVID-19 and hospitalized in the Intensive Care Unit of Dicle University Pandemic Hospital between March 2020 and September 2021 were retrospectively analyzed. As a result of the intensive care observation, the clinical results of the patients were recorded according to whether they were discharged or exited, and the relationship between hypertension, ACEi use, and additional diseases with mortality in patients with a diagnosis of COVID-19 was evaluated. Results: Of the 434 patients included in the study, 256 (59%) were male and 178 (41%) were female. The mean age was 66.4 ±14.7 years. When the comorbidities of the patients were evaluated, 50.9% of the cases were diagnosed with HT, 24.9% with DM, 10.9% with Lung Diseases (Asthma-COPD-Bronchiectasis), 18.9% with Heart diseases (CAD-HF). , 11.5% had CKD, 9.9% had malignancies, 29.5% of the cases had no additional disease. It was determined that the hypertensive patients used ACEi/ARB in 29.8%, calcium channel blockers in 73.3%, beta-blockers in 44.7%, alpha-blockers in 7.6% and diuretics in 12.2%. When antihypertensive use was evaluated as monotherapy and multiple therapy, it was seen that 54.7% of hypertensive patients used single antihypertensive, 27.1% dual antihypertensive, 15.8% triple antihypertensive, 2.2% quadruple antihypertensive use. When the blood pressure measurements of the COVID-19 patients participating in our study were classified according to JNC 7, it was found that 29.5% Normal, 19.6% Pre-hypertensive, 35.3% Stage-1 HT, 15.7% Stage-2 HT. Considering the relationship between the presence of additional disease and mortality, 54.6% of those with comorbid disease and 44.5% of those without comorbid disease were found to be dead, the difference was statistically significant (p=0.05).When the relationship between the presence of hypertension and mortality among the patients participating in the study was evaluated; Of 221 patients with hypertension, 56.6% died and 43.4% were discharged. A statistically significant relationship was found between the two groups (p<0.03). When the classification of the blood pressure measurements of the patients according to JNC-7 and the mortality relationship were evaluated, 47.7% of the patients with normal blood pressure, 44.7% of the patients with pre-hypertensive, 56.9% of the patients with stage-1 and 55.9% of the patients with stage-2 were found to be dead. There was no statistically significant difference between the groups. When the correlation between the anti-hypertensive drugs used by the hypertensive patients participating in our study and the mortality was evaluated; It was observed that 42.4% of the patients using ACEi and 62.6% of the non-users were dead, the difference was statistically significant (p<0.02). Conclusion: The presence of comorbidity in COVID-19 patients is one of the most important factors in terms of mortality. Hypertension represents one of the most common comorbidities in COVID-19 patients. Patients with COVID-19 have a higher mortality rate when hypertension is accompanied. Patients with RAAS inhibitors were not exposed to a higher risk of mortality in our study, and the use of RAAS inhibitors has been shown to be associated with a lower risk of mortality. However, it should be considered that there is no significant additional risk for continuing RAAS inhibitors in patients with COVID-19 infection.